Istnienie niebezpieczeństwa przedawnienia zobowiązania podatkowego nie uprawnia organów podatkowych do odmowy przyjęcia zabezpieczenia ze względu na spodziewany upływ okresu przedawnienia. Tak orzekł WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 21 czerwca 2011 r., sygn. I SA/BK 193/11.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, któremu sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania, przez Naczelny Sąd Administracyjny, będąc związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez NSA, uchylił wcześniejsze postanowienia w przedmiocie odmowy przyjęcia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce na poczet zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
NSA za zasadny uznał zarzut skargi kasacyjnej co do błędnego przyjęcia przez sąd pierwszej instancji, że organ podatkowy może odmówić przyjęcia zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego w formie depozytu gotówkowego ze względu na spodziewany upływ okresu terminu przedawnienia. Organy podatkowe w przypadku dokonania przyjęcia zabezpieczenia nie są uprawnione do stosowania dowolnego uznania administracyjnego, bowiem treść art. 33g Ordynacji podatkowej nie daje takiej możliwości. W ocenie sądu użycie formuły "wydaje postanowienie", zamiast "może wydać postanowienie" wyklucza możliwość odmowy przyjęcia zabezpieczenia, gdy strona dopełniła formalnych jego warunków i nie pozwala na doszukiwanie się w drodze wykładni celowościowej, jakichkolwiek przesłanek, od których organ może uzależnić przyjęcie zabezpieczenia.
Ponadto również istnienie niebezpieczeństwa przedawnienia zobowiązania podatkowego nie uprawnia organów podatkowych do odmowy przyjęcia zabezpieczenia ze względu na spodziewany upływ okresu przedawnienia. Z wykładni językowej nie wynika, że ustawodawca wprowadził taką właśnie negatywną przesłankę do treści przepisów art. 33d, art. 33f, art. 33g Ordynacji podatkowej w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2009 r.
Jolanta Mazur