Obowiązujące przepisy umożliwiają zaskarżanie praktycznie każdej czynności komornika (art. 767 § 1 k.p.c. in principio). Komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym i zarazem szczególnego rodzaju organem państwowym, prowadzącym działalność na własny rachunek. Zdecydowana większość komorników legitymuje się wyższym wykształceniem prawniczym lub administracyjnym. Nie zachodzi zatem potrzeba utrzymywania modelu umożliwiającego zaskarżenie każdej czynności komornika. Zasadniczą wadą obecnych rozwiązań jest również nadużywanie instytucji skargi (zwłaszcza przez dłużników), co prowadzi do długotrwałości postępowań egzekucyjnych, a w skrajnych przypadkach - wręcz do ich zablokowania. Wprawdzie z art. 767 § 2 k.p.c. wynika zasada, że wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, jednak regulacja ta nie gwarantuje sprawnego przebiegu postępowania. Utrzymywanie takiego modelu zaskarżania czynności komorników narusza podstawowe interesy wierzycieli i nie jest konieczne dla zapewnienia skutecznej obrony uzasadnionych praw i interesów dłużnika.

Zgodnie z przedstawionym wczoraj projektem ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw resort sprawiedliwości proponuje w art. 767 § 2 k.p.c. wyłączyć dopuszczalności zaskarżenia niektórych czynności komornika. Nie powinny podlegać zaskarżeniu te czynności, które stanowią jedynie etap postępowania kończący się dokonaniem innej zaskarżalnej czynności. Do tej kategorii należą zarządzenia o wezwaniu do usunięcia braków pisma (np. wniosku o wszczęcie egzekucji, o dokonanie opisu i oszacowania, o wyznaczenie licytacji) oraz zawiadomienia o planowanym terminie czynności. Prawidłowość tych czynności komornika będzie kontrolowana w razie zaskarżenia odpowiednio zarządzenia komornika o zwrocie pisma albo zaskarżenia czynności, której dotyczyło zawiadomienie. Proponuje się też wyłączenie dopuszczalności zaskarżenia czynności komornika polegającej na odprowadzeniu podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży egzekucyjnej. O istnieniu lub zakresie obowiązku podatkowego nie powinien bowiem rozstrzygać sąd, ale organ podatkowy w trybie postępowania przewidzianego w ustawie - Ordynacja podatkowa.