Jak prawidłowo udokumentować tę czynność aby ponoszone przez spółkę opłaty stanowiły koszt uzyskania przychody?
Nierezydent, który obciąża spółkę wszystkimi kosztami użytkowania telefonu, korzysta z niego - jak wynika z treści pytania - nieodpłatnie. Warunkiem uznania takich wydatków za koszt spółki jest powiązanie ich z przychodami - choćby pośrednie oraz stosowne udokumentowanie tego związku. Jeśli nierezydent używa telefonu do celów prywatnych, spółka nie będzie mogła zaliczyć takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. stawia w art. 15 u.p.d.o.p. dwa warunki zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów:
- musi być poniesiony W CELU UZYSKANIA PRZYCHODÓW LUB ZACHOWANIA ALBO ZABEZPIECZENIA ŹRÓDŁA PRZYCHODÓW,
- nie może być wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
Drugi z powyższych warunków w opisanej sytuacji nie występuje, zatem rozważenia wymaga jedynie pierwszy z nich.
Z treści pytania wynika, że nierezydent korzysta z telefonu nieodpłatnie: wszelkimi poniesionymi przez siebie kosztami obciąża spółkę polską. Pytający nie zawarł jednak informacji, do jakich celów używany jest telefon oraz czy z nierezydentem wiąże spółkę jakaś umowa o wykonanie określonej pracy (np. umowa zlecenie). Warunkiem zaliczenia wydatków za telefon, ponoszonych na podstawie rachunku otrzymanego od nierezydenta jest, aby telefon ten był przez niego używany w celach służbowych. Fakt ten musiałby być odpowiednio udokumentowany - na przykład oświadczeniem użytkownika, złożonym wraz z bilingiem rozmów. Jeśli jednak spółki nie wiąże z nierezydentem żadna umowa, na podstawie której nierezydent wykonywałby dla spółki określone zadania lub jeśli spółka nie potrafi udowodnić związku kosztów użytkowania telefonu z działalnością przedsiębiorstwa, wydatki nie będą mogły być zaliczone do kosztów podatkowych.