Odpowiedź:

Najlepiej jest potraktować zaległe składki tak, jak bieżące, a tym samym rozliczyć je w najbliższej liście płac.

Uzasadnienie:

Na mocy art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód ustalony po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 963):
a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika,
– odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., podatek dochodowy w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1793 z późn. zm.):
a) opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
b) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
– obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Sięgnijmy teraz do art. 41 ust. 1-2 u.p.d.o.f. Stanowi on, że dochód uzyskany przez zleceniobiorcę pomniejsza się miedzy innymi o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego a pobrane przez płatnika. Zaliczkę natomiast pomniejsza się o składki zdrowotne pobrane przez płatnika.
Powyższe oznacza, że w danym roku można odliczyć wyłączenie te składki, które zostały zapłacone przez ubezpieczonego lub pobrane przez płatnika z jego wynagrodzenia. Jeżeli zatem składki nie zostały odprowadzone, podatek należało zapłacić w kwocie bez pomniejszeń, ale mimo to nie doszło do jego nadpłaty. Z kolei zapłata zaległych składek w bieżącym roku oznacza, że dochód należy obniżyć o składki na ubezpieczenia społeczne, a podatek – o składki zdrowotne. Najlepiej zatem zaległe składki rozliczyć tak, jak bieżące w najbliższej liście płac.
Alternatywą jest wykazanie zaległych składek dopiero w PIT-11 – zaległe społeczne należy zsumować z bieżącymi i wykazać w rubryce przewidzianej dla społecznych, a o nadpłatę zdrowotnej – pomniejszych kwotę zdrowotnych do odliczenia. Podatku nie ruszamy – zostanie on automatycznie skorygowany (odzyskany) w momencie rozliczenia (złożenia zeznania).
Powyższe ma zastosowanie w przypadku, gdy zaległe składki społeczne zostaną sfinansowane przez ubezpieczoną, to znaczy dokona ona ich zwrotu, albo zleceniodawca dokona potrącenia z jej wynagrodzenia.

Paweł Ziółkowski, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono  7.11.2016 r.
 

Vademecum Głównego Księgowego
Artykuł pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami