Odpowiedź:

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisami prawa, osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą na podobnych warunkach, jak osoby posiadające status pracownika, pobierać m.in. zasiłek chorobowy jak i zasiłki macierzyńskie.
Przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 372) – dalej u.ś.p. wskazują w art. 52, iż „przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego stosuje się odpowiednio przepisy art. 36 ust. 2–4, art. 38 ust. 1, art. 42, art. 43, art. 48 ust. 1 i art. 48a–50, a do świadczenia rehabilitacyjnego także przepisy art. 19 ust. 2 i art. 46”.
Na podstawie powyższego przepisu, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miał art. 48 ust. 1 u.ś.p., zgodnie z którym podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Agata Kamińska, autorka współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono  24.06.2016 r.
 
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Głównego Księgowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów