W przedmiotowej sprawie podatnik zarzucił organowi podatkowemu wydanie wewnętrznie sprzecznej interpretacji indywidualnej. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą zawarł z rodzicami umowy kilkunastu pożyczek. Jedna z pożyczek udzielona została mu bezpośrednio, pozostałe udokumentowane były przelewami bankowymi. Od żadnej z nich nie zapłacił należnego podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem podatnika wyrażonym we wniosku o wydanie interpretacji w niniejszej sprawie nie zaszedł żaden z przypadków uzasadniający zastosowanie sanacyjnej stawki 20 proc.

Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe jednak w uzasadnieniu podniósł, że dla odstąpienia od zastosowania stawki sanacyjnej, w przypadku umowy pożyczki zawartej pomiędzy podatnikiem a rodzicami, konieczne było spełnienie warunku udokumentowania przez wnioskodawcę otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy albo rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Zdaniem podatnika poprzez to, że organ podatkowy w sentencji interpretacji potwierdził prawidłowość stanowiska strony, należy uznać, że od wszystkich udzielonych pożyczek od rodziców, bez względu na sposób udokumentowania, podatek wynosi 2 proc. Ponieważ w uzasadnieniu organ wskazał znacznie węższe rozstrzygniecie to podatnik zwrócił się o zmianę interpretacji.

Organ stwierdził jednak brak podstaw do zmiany tej interpretacji, a sprawa trafiła do WSA w Kielcach.

Sąd potwierdził, że interpretacja jest wewnętrznie sprzeczna, ponieważ w sentencji rozstrzygnięcia organ wskazał, że stanowisko podatnika jest prawidłowe, czego tak naprawdę nie potwierdził w uzasadnieniu.

Zdaniem Sądu takie rozstrzygnięcie na gruncie art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej uznać należy za niedopuszczalne. W konsekwencji bowiem organ wyraził, co do tej samej kwestii dwie przeciwstawne oceny wprowadzając po stronie podatnika stan niepewności co do sposobu stosowania prawa. A bezwzględnym wymogiem interpretacji jest jej jednoznaczność.

Wyrok WSA w Kielcach z 14 marca 2012 r., I SA/Ke 78/12