Faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go, jako kosztu. Takie stanowisko wyraził NSA w wyroku z 9 grudnia 2011 r., II FSK 1091/10.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia czy wynagrodzenie wypłacone na rzecz dotychczasowych najemców lokalu w zamian za rezygnację z dalszego wykorzystywania lokalu oraz przeniesienie praw i obowiązków wynikających z najmu, powinno zostać uznane za koszt uzyskania przychodu jednorazowo, w dniu jego poniesienia.

W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:

Koszty uzyskania przychodów w CIT

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[23767,7366,775,59,35],"dataValuesNormalized":[15,5,1,1,1],"labels":["Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Pytania i odpowiedzi","Komentarze i publikacje","Procedury","Akty prawne"],"colors":["#EA8F00","#940C72","#007AC3","#E5202E","#85BC20"],"maxValue":32002,"maxValueNormalized":20}

Najczęściej czytane w temacie:

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

Zamów bezpłatny dostęp na 14 dni

Podatnik uznał, że wynagrodzenie wypłacone dotychczasowym najemcom było wydatkiem o charakterze przygotowawczym, umożliwiającym prowadzenie działalności w przyszłości w danym obiekcie, a zapłata wynagrodzenia była warunkiem wstępnym uzyskania praw najemcy. Tym samym koszty wynagrodzenia za przeniesienie praw z najmu stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które są potrącane w pełnej wysokości w dacie ich poniesienia.

Organ podatkowy uznał jednak, że wynagrodzenia wypłacone dotychczasowym najemcom, pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przyszłym przychodem ze sprzedaży produktów spółki, a zatem stanowią koszty uzyskania przychodów inne, niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. W ocenie organu podatnik powinien koszty wynagrodzeń rozpoznawać w czasie, w okresach miesięcznych do czasu zakończenia umów najmu, w które wstąpił, ponieważ w tych okresach podatnik ujmuje koszt w księgach rachunkowych.

Zdaniem NSA, do którego ostatecznie trafiła sprawa, brak jest uzasadnienia dla poglądu organu podatkowego, iż wynagrodzenie wypłacane dotychczasowym najemcom lokalu w zamian za rezygnację z dalszego ich wykorzystywania stanowi koszt podatkowy proporcjonalnie w okresach miesięcznych do czasu zakończenia umów najmu, w które wstąpił podatnik, ponieważ w tych okresach podatnik ujmuje koszt w księgach rachunkowych.

Sąd przyjął, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go, jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.

Michał Malinowski

źródło: www.nsa.gov.pl