Chodzi o wyrok WSA w Gliwicach z 7 listopada 2024 r. (sygn. I SA/Gl 438/24). - Nie można się zgodzić ze stanowiskiem organu, że świadczenia (zakwaterowanie), które otrzymuje od spółki (pracodawcy) pracownik świadczący pracę na terenie kraju, jak i za granicą, stanowią przychód ze stosunku pracy, który należy opodatkować - orzekł WSA.

Sąd zaznaczył, że oceniając skutki podatkowe zapewnienia pracownikom oddelegowanym zakwaterowania, należy mieć na uwadze treść Dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług oraz Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania Dyrektywy 96/71/WE, implementowanych do ustawy o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług.

- To kolejne pozytywne dla pracodawców i pracowników orzeczenie sądów administracyjnych, co potwierdza kształtowanie się korzystnej linii orzeczniczej. Mimo iż organy podatkowe niezmiennie uważają, że wartość bezpłatnego zakwaterowania i transportu jest przychodem pracownika, to orzecznictwo zmierza w innym kierunku. Oznacza to możliwość wystąpienia o zwrot nadpłaconego podatku. Co istotne, sądy powołują się na prawo unijne, uzasadniając, że skoro zgodnie z dyrektywą UE świadczenia rzeczowe nie stanowią elementu wynagrodzenia, to nie stanowią też podstawy opodatkowania - mówi Grzegorz Grochowina, szef Zespołu Zarządzania Wiedzą w Departamencie Podatkowym w KPMG w Polsce. 

To zagadnienie zawiera:

{"dataValues":[1274,561,76,8,1],"dataValuesNormalized":[14,6,1,1,1],"labels":["Orzeczenia i pisma urz\u0119dowe","Pytania i odpowiedzi","Komentarze i publikacje","Procedury","Akty prawne"],"colors":["#EA8F00","#940C72","#007AC3","#E5202E","#85BC20"],"maxValue":1920,"maxValueNormalized":20}

Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX

 

Sąd zgodził się z pracodawcą

Sprawa dotyczyła spółki z branży budowlanej, która otrzymała niekorzystną dla siebie interpretację. Spółka napisała we wniosku, że pracownicy świadczący pracę na różnych budowach za granicą, wykonują ją w formie przeniesienia służbowego, tj. czasowej zmiany miejsca wykonywania pracy dokonanej za zgodą pracownika (inaczej zwanego oddelegowaniem). Świadczenie pracy nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów prawa pracy, w związku z czym spółka nie wypłaca pracownikom diet. Spółka udostępnia pracownikom kwatery, za które ponoszą oni częściową odpłatność. Spółka chciała uzyskać potwierdzenie, że pracownicy nie mają z tego tytułu przychodu, jednak dyrektor KIS uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził w interpretacji, że wartość sfinansowanego przez spółkę zakwaterowania, w kwocie stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę odpłatności ponoszoną przez pracownika stanowi zarówno dla pracowników czasowo oddelegowanych za granicę, jak i pracowników czasowo przeniesionych na budowę w kraju - przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, podlegający opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego do wysokości nieprzekraczającej 500 zł miesięcznie. WSA uchylił jednak interpretację i zgodził się ze spółką, że wartość noclegów nie jest przychodem pracowników.  Spółka zaś nie ma obowiązku pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zobacz w LEX: Delegowanie pracownika a zagraniczna podróż służbowa > >

 

Cena promocyjna: 47.7 zł

|

Cena regularna: 159 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 63.6 zł


Kolejne korzystne dla podatników orzeczenie

Przełomowy dla podatników był wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 sierpnia 2023 r. (sygn. II FSK 270/21). Według NSA, skoro regulacje unijne wskazują na to, że nie można wliczać do wynagrodzenia kosztów transportu, jak również kosztów zakwaterowania, i powinny one obciążać pracodawcę, to nie można również na gruncie prawa podatkowego przyjmować, że te obowiązki będą obciążały pracownika. A tak naprawdę, wpierw właściwie pracodawcę jako płatnika, a w konsekwencji pracownika jako osobę fizyczną, który będzie musiała rozpoznawać z tego powodu dochód.

- Świadczenia na rzecz pracowników delegowanych do pracy w innym państwie członkowskim nie mogą zostać uznane za jakikolwiek element wynagrodzenia tak w rozumieniu przepisów prawa pracy, jak i w konsekwencji zapisu wynikającego z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT. Nie stanowią one bowiem nieodpłatnych świadczeń, skoro obciążają w całości pracodawców - czytamy w uzasadnieniu wyroku.

NSA ponownie zajął takie stanowisko w kolejnych wyrokach, m.in. z 9 stycznia 2024 r. (sygn. II FSK 434/21 oraz II FSK 1332/21). Sprawa dotyczyła spółki, która świadczy specjalistyczne usługi związane z montażem, remontem oraz konserwacją wszelkiego rodzaju technologicznych linii produkcyjnych w krajach Unii Europejskiej. Spółka deleguje do tych prac swoich pracowników na okres nieprzekraczający łącznie kilku miesięcy w roku kalendarzowym. Udostępnia im wówczas bezpłatnie zakwaterowanie lub też pokrywa w całości koszty związane z ich zakwaterowaniem w miejscu i na warunkach wybranych przez spółkę. Zarówno według fiskusa, jak i wojewódzkiego sądu administracyjnego, wydatki ponoszone przez pracodawcę na zapewnienie noclegów dla pracownika w miejscu wykonywania przez niego pracy, z wyłączeniem podróży służbowej, będą stanowić dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, od którego płatnik jest obowiązany pobrać zaliczkę na podatek. Ponoszenie w takiej sytuacji wydatków w celu zapewnienia noclegów pracownikowi jest świadczeniem poniesionym w interesie tego pracownika, ponieważ umożliwia mu zapewnienie właściwych warunków socjalnych, które powinien sfinansować z uzyskiwanych dochodów. W tym znaczeniu to jemu przynosi konkretną i wymierną korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.