Odpowiedź:

W opisanej sytuacji jednostka nie powinna tworzyć "rezerwy na przychody przyszłych okresów".

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. g ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 z późn. zm.) – dalej u.o.r. – przez pozostałe koszty i przychody operacyjne rozumie się koszty i przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki, a w szczególności koszty i przychody związane z odszkodowaniami i karami.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 u.o.r. poszczególne składniki aktywów i pasywów wycenia się stosując rzeczywiście poniesione na ich nabycie (wytworzenie) ceny (koszty), z zachowaniem zasady ostrożności. W szczególności należy w tym celu w wyniku finansowym, bez względu na jego wysokość, uwzględnić:

– zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów, w tym również dokonywane w postaci odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych;

– wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne i zyski nadzwyczajne;

– wszystkie poniesione pozostałe koszty operacyjne i straty nadzwyczajne;

– rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zdarzeń.

Jak wynika z zasady ostrożności jednostka powinna rozpoznawać wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne, co w przypadku nieprawomocnego wyroku nie jest spełnione.

Prawo bilansowe nie przewiduje czegoś takiego, jak "rezerwa na przychody przyszłych okresów". Zgodnie z art. 41 ust. 1 u.o.r. rozliczenia międzyokresowe przychodów, dokonywane z zachowaniem zasady ostrożności, obejmują w szczególności:

1) równowartość otrzymanych lub należnych od kontrahentów środków z tytułu świadczeń, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych;

2) środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększają one kapitałów (funduszy) własnych;

3) ujemną wartość firmy, o której mowa w art. 33 ust. 4 i art. 44b ust. 11 u.o.r.

Z powyższego przepisu wynika, że rozliczenia międzyokresowe przychodów należy rozpoznawać uwzględniając zasadę ostrożności. Zatem nieprawomocny wyrok sądowy nie pozwala na ujęcie w księgach rozliczeń międzyokresowych przychodów.

Michał Topulniak, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego

Odpowiedzi udzielono 29.01.2017 r.
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Głównego Księgowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów