Odpowiedź:

Brak obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji czasu pracy głównego księgowego nie oznacza, że nie stosuje się do niego regulacji określających m.in. minimalne normy czasu pracy i zasady odpracowywania prywatnych wyjść. 

Uzasadnienie:

Ewidencja czasu pracy jest prowadzona dla celów prawidłowego ustalenia wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą (art. 149 ustawy z dnia 6 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm.) - dalej k.p.)
W ewidencji czasu pracy należy wykazywać: pracę w poszczególnych dobach, w tym pracę w niedziele i święta, w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz w dni wolne od pracy wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a także dyżury, urlopy, zwolnienia od pracy oraz inne usprawiedliwione i nieusprawiedliwione nieobecności w pracy. Do kart ewidencji czasu pracy dołącza się również wnioski pracownika o udzielenie czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych.
Pracodawca jest natomiast zwolniony z obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji czasu pracy (ewidencjonowania godzin pracy) w przypadku pracowników:
– objętych systemem zadaniowego czasu pracy,
– zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy (tj. pracowników kierujących jednoosobowo zakładem pracy, ich zastępców, pracowników wchodzących w skład kolegialnego organu zarządzającego zakładem pracy, głównych księgowych) – wyłączenie to nie dotyczy jednak kierowników wyodrębnionych komórek organizacyjnych,
– otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w godzinach nocnych.
Dla wymienionych wyżej pracowników nie prowadzi się ewidencji czasu pracy w zakresie związanym z jego rozliczaniem (nie ewidencjonuje się godzin pracy). Natomiast w pozostałym zakresie dotyczącym, np. urlopów wypoczynkowych czy zwolnień od pracy itp. pracodawca powinien taką ewidencję prowadzić.
Brak obowiązku prowadzenia szczegółowej ewidencji czasu pracy ww. pracowników związany jest z utrudnioną jej rejestracją. Wskazani pracownicy mogą bowiem świadczyć pracę poza zakładem pracy i w określonych przez samych siebie godzinach – ten ostatni element dotyczy jednakże tylko pracowników objętych zadaniowym systemem czasu pracy.
Podkreślenia ponadto wymaga, że ww. osoby bez względu na zajmowane stanowisko są pracownikami, których obowiązują takie same normy i wymiary czasu pracy. Podobnie, np. pracownik zatrudniony na stanowisku głównego księgowego, tak samo jak pozostali zatrudnieni w firmie pracownicy ma obowiązek przestrzegana ustalonej w regulaminie pracy organizacji czasu pracy.
Zobowiązany jest zatem przebywać na terenie firmy w godzinach pracy zakładu pracy i wypracowywać pełen obowiązujący go wymiar czasu pracy (tj. pracować przez 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu), zgodnie z art. 100 k.p. W przeciwnym razie pracodawca jest uprawniony wyciągnąć względem niego takie same konsekwencje jak względem pozostałych pracowników. Może zatem np. ukarać głównego księgowego jedną z kar dyscyplinarnych określonych w art. 108 k.p.
Główny księgowy nie jest również uprawniony do opuszczania swojego stanowiska pracy bez zgody i wiedzy pracodawcy (art. 151 § 2[1] k.p.). Takie zachowanie może nawet stanowić podstawę do dyscyplinarnego zwolnienia go z pracy (art. 52 k.p.). Ponadto każde wyjście prywatne jest zobligowany odpracować na takich samych zasadach jak pozostali zatrudnieni w firmie pracownicy, a gdy tego nie uczyni pracodawca może potraktować jego nieobecność w pracy jako niepłatną (chyba że pracodawca zwolni go z obowiązku odpracowywania czasu prywatnych wyjść z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany).

Joanna Kaleta, autorka współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego
Odpowiedzi udzielono  31.10.2016 r.
 

Vademecum Głównego Księgowego
Artykuł pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami