Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była decyzja fiskusa o odmowie stwierdzenia nadpłaty powstałej w związku z pobraniem przez płatnika (krajową spółkę) zryczałtowanego podatku dochodowego od dywidendy wypłaconej na rzecz amerykańskiego funduszu inwestycyjnego.

Według funduszu pobranie podatku od wypłaconych dywidend jest bezpodstawne i narusza zasadę swobody przepływu kapitału. W ocenie funduszu zwolnienie podmiotowe wynikające z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT powoduje, iż fundusze, które nie mogą być uznane za podmioty działające na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych są traktowane w sposób dyskryminacyjny - dotyczy to funduszy inwestycyjnych działających z siedzibą w państwach spoza Unii Europejskiej. W konsekwencji dywidendy wypłacane przez krajowe spółki na rzecz krajowych funduszy inwestycyjnych są wolne od podatku, zaś dywidendy otrzymywane przez fundusze zagraniczne podlegają zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu z uwzględnieniem przepisów umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Według funduszu polskie przepisy poprzez nierówne traktowanie funduszy inwestycyjnych z państw trzecich naruszają zasadę swobody przepływu kapitału, co w jego ocenie uzasadnia odstąpienia od stosowania polskich przepisów naruszających prawo unijne i zastosowania w ich miejsce art. 63 ust. 1 TFUE.

Sprawa trafia do NSA. Zdaniem sądu mając na uwadze art. 56 ust. 1, art. 57 ust. 1 i art. 58 ust. 1 TWE oraz przepis art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT, odmowa przyznania zwolnienia funduszowi inwestycyjnemu z siedzibą w USA, który działa na analogicznych zasadach jak fundusze polskie (m.in. na podstawie powoływanej ustawy o funduszach inwestycyjnych), prowadziłoby do naruszenia zasady swobody przepływu kapitału. Organy podatkowe nie wykazały bowiem jakiemu celowi służy odmienne traktowanie funduszy inwestycyjnych działających na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych od funduszy amerykańskich, który uzasadniałby wyłączenie tych drugich funduszy z zakresu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT. Odmiennego traktowania z pewnością nie może uzasadniać przesłanka polegająca na konieczności zapewnienia skuteczności nadzoru podatkowego. Zwolnienie wynikające z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT nie zawiera poza zakresem podmiotowym żadnych innych warunków, których spełnienie wymagałoby weryfikacji przez organy podatkowe. Za istotne również należy uznać, że Polska, podobnie jak i USA są sygnatariuszami Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych sporządzonej w Strasburgu dnia 25 stycznia 1988 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 141, poz. 914), która zawiera klauzulę o wymianie informacji, co w przypadku zaistnienia takiej potrzeby pozwoli polskim organom podatkowym pozyskanie niezbędnych informacji na temat podatników amerykańskich.

Wyrok NSA z 3 czerwca 2014 r., sygn. akt II FSK 1284/12

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego