Marek A. (dane zmienione) zarejestrował się w powiatowym urzędzie pracy. Starosta uznał go za bezrobotnego, ale odmówił przyznania zasiłku. W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał, że prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem, rozwiązał stosunek pracy na mocy porozumienia stron. W takim przypadku świadczenie przysługuje dopiero po okresie 90 dni od dnia zarejestrowania.
Czy należy pomniejszyć świadczenie rodzicielskie o zasiłek dla bezrobotnych? >
Bezrobotny odwołał się od niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia. Wojewoda uchylił zaskarżoną decyzję w części i przyznał prawo do zasiłku w wysokości 80 proc. kwoty. Marek A. nie zgodził się jednak z tym rozstrzygnięciem, i wniósł skargę.
Nie każde porozumienie stron jest podstawą do odmowy
Sprawą zajął się WSA, który wskazał, że zgodnie z art. 75 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej jako: ustawa), prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy na mocy porozumienia stron. W tym samym przepisie ustawodawca wprowadził jednak wyjątek, polegający na zachowaniu przez bezrobotnego prawa do zasiłku jeżeli porozumienie stron nastąpiło np. z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo gdy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania. Oznacza to, że nie każde rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron daje podstawę do odmowy przyznania zasiłku. Tym samym organy powinny zbadać nie tylko tryb rozwiązania stosunku pracy, ale też jego przyczynę.
LINIA ORZECZNICZA: Pobieranie zasiłku dla bezrobotnych jako warunek nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego >
Czytaj także: Skuteczna skarga nadzwyczajna PG w sprawie rozwiązania umowy o pracę >>>
Trzeba zbadać okoliczności rozwiązania
WSA ocenił, że sankcja pozbawienia prawa do zasiłku ma miejsce wtedy, gdy bezrobotny zawarł porozumienie rozwiązujące, a więc dobrowolnie przyjął ofertę pracodawcę albo sam z nią wystąpił. Okoliczności dokonania tych czynności prawnych nie zawsze muszą jednak świadczyć o braku woli kontynuowania stosunku pracy. Dlatego sankcja utraty prawa do zasiłku jest w kilku przypadkach wyłączana. Sąd zwrócił też uwagę, że organy ograniczyły się tylko do wykładni językowej art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tymczasem powinny dokonać wykładni systemowej i funkcjonalnej. Konieczne było też odwołanie się do zapisów świadectwa pracy.
Do zakończenia pracy przyczynił się COVID
Organy nie zbadały, czy do rozwiązania stosunku pracy doszło np. z uwagi na upadłość, likwidację pracodawcy lub ze względu na zmniejszenie zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy. WSA podkreślił, że poczynienie ustaleń w tym zakresie było konieczne. Szczególnie, że bezrobotny konsekwentnie podnosił, że rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron zostało wymuszone przez pandemię COVID-19. Pracodawca nie był bowiem w stanie utrzymać zatrudnienia. Sąd uznał więc, że kontrolowane decyzje zostały wydane bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Tym samym naruszono art. 7 i art. 77 par. 1 i 80 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Mając powyższe na uwadze, WSA uchylił zaskarżoną i poprzedzającą ją decyzję.
Wyrok WSA w Krakowie z 21 grudnia 2021 r., sygn. akt III SA/Kr 862/21
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
