Problem powstał na kanwie procesu o zapłatę odprawy i sprostowanie świadectwa pracy. Dwoje pracowników wystąpiło do sądu pracy z żądaniem sprostowania tego świadectwa, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Czytaj również: TSUE: Dyrektywa o zwolnieniach grupowych ważna również przy przejściu pracodawcy na emeryturę>>

Oddalenie powództwa

Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z powodu nie przyjęcia przez powodów nowych warunków pracy i płacy w wypowiedzeniu zmieniającym.

Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej oddalił powództwo ze względu na to, że zaproponowane przez pozwaną spółkę nowe warunki znacząco nie odbiegały od dotychczasowych. A ponadto - dalsze zatrudnienie tych pracowników łączyłoby się z dużymi kosztami, niewspółmiernymi do wydajności pracy. Odmowa wypłacenia odpraw także okazała się zasadna.

Czytaj też w LEX: Terminy quasi-zawite do dochodzenia roszczeń pracowniczych w świetle zmian Kodeksu pracy >

 


Skarga nadzwyczajna - uwzględniona

Wyrok z 27 lutego 2018 r. nie został zaskarżony i uprawomocnił się 23 marca 2018 r. Jednak w grudniu 2021 r. Prokurator generalny wniósł skargę nadzwyczajną.

Zdaniem prokuratora generalnego, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy w ramach zwolnienia grupowego, powodowie nie otrzymali należnej im zapłaty w postaci odprawy pieniężnej oraz prawidłowego świadectwa pracy, podczas gdy roszczenia innych pracowników, znajdujących się w porównywalnej sytuacji, zostały uwzględnione. To stanowi przejaw naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego oraz praw obywateli.

Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych uwzględnił skargę i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Bielsku-Białej.

Czytaj w LEX: Szczególna ochrona pracownic związana z ich macierzyństwem a konstrukcja zwolnień grupowych >

SN orzekł, że niewyjaśnienie wszystkich okoliczności i niepoczynienie stosownych ustaleń  przez sądy orzekające w sprawie powoduje, że brak jest pełnej podstawy  faktycznej, pozwalającej na prawidłową subsumcję prawa materialnego, mającego zastosowanie w rozstrzygnięciu sporu.

W pierwszej kolejności należy ustalić czy wypowiedzenie zmieniające złożone powodowi nastąpiło w ramach zwolnień grupowych (czy było chociaż pięć zwolnień w znaczeniu ścisłym), wtedy bowiem nie miałaby znaczenia ocena, czy zaproponowane mu zmiany zatrudnienia miały charakter istotny czy nieistotny.

SN potwierdził się zatem zarzut błędnej wykładni art. 1 ust. 1 Dyrektywy Rady nr 98/59 WE z 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych. Dlatego, że Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej nie uchwycił istoty wypowiedzi Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przywołanych wyrokach, wprawdzie rozstrzygającej o obowiązku konsultacyjnym, ale także odnoszącej się per se do definicji „zwolnienia grupowego”.

 

Sprawdź również książkę: Prawo pracy ebook >>


Czytaj też w LEX: Obowiązki pracodawcy wynikające z rozwiązania stosunku pracy. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy >

Sprawa przedawnienia roszczeń

Gdy sprawa wróciła do sądu rejonowego, ten ponownie oddalił powództwo i stwierdził, że sprawa przedawniła się 22 marca 2021 r. Bo od 23 marca 2018 r. minął trzyletni okres przedawnienia.

Sąd odwoławczy rozpoznając apelację, doszedł do wniosku, że powstało w sprawie istotne zagadnienie prawne. Istotne znaczenie ma wykładnia art. 291 par. 1 w związku z art. 295 par. 2 kodeksu pracy.

Według tych przepisów, roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. A ponadto: bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie wszczęte w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, nie zostanie zakończone.
Dlatego Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej powziął wątpliwość, jak rozumieć zakończenie postępowania.

Sygnatura akt III PZP 2/24