Sąd Okręgowy w Gliwicach 21 czerwca 2021 r. oddalił roszczenie mężczyzny, który domagał się zasądzenia renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Jako listonosz skręcił staw skokowy lewej nogi i naruszył ścięgno Achillesa.
Choroba onkologiczna bez związku z wypadkiem
W grudniu 2012 roku ZUS przyznał rentę Robertowi W. stwierdzając, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy. Ale na skutek weryfikacji dokonanej oceny stanu zdrowia sprawa została skierowana do komisji lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z 18 grudnia 2017 r. stwierdziła, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy, lecz bez związku z wypadkiem przy pracy, który wydarzył się w czerwcu 2011 roku.
Biegły ortopeda stwierdził, że nie ma to związku między urazem a powstałym później guzem onkologicznym na nodze.
Czytaj też: Zmniejszenie lub zawieszenie świadczeń pracującym emerytom i rencistom >
Czytaj też: Ciężkie wypadki przy pracy to poważne konsekwencje dla pracodawców>>
Sąd I instancji stwierdził, że mężczyzna - tak jak ocenili to lekarze onkolodzy, chirurg i ortopeda - nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Kłębczak - guz na udzie jest chorobą samoistną. Wobec tego - renta powypadkowa z tytułu niezdolności do pracy - nie należy się.
Powód złożył od tego wyroku apelację, w której domagał się uchylenia orzeczenia. Zarzucił sądowi przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów. Ponadto naruszenie prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o ubezpieczeniu z tytułu wypadków przy pracy i przyjęcie, że nie zaistniał związek przyczynowo-skutkowy.
Czytaj też: Wypadek przy pracy lub choroba zawodowa osób niepełnosprawnych >
Oddalenie apelacji ubezpieczonego
Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał, że apelacja ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie albowiem podniesione w niej zarzuty są nieuzasadnione.
Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy przeprowadził postępowanie dowodowe, dokonał analizy zebranych dowodów, nie naruszając zasady ich swobodnej oceny i w oparciu o zasadnie ustalony stan faktyczny sprawy, prawidłowo uznał, że ubezpieczony nie spełnia przesłanek uprawniających do pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.
PROCEDURA Zawieszenia lub zmniejszenie emerytury lub renty >
Organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję w związku z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z grudnia 2017 r. negującym, w przeciwieństwie do wcześniejszego orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z 13 grudnia 2016r., związek stwierdzonej w przypadku ubezpieczonego niezdolności do pracy z wypadkiem przy pracy.
Błąd ZUS
Zatem ZUS doszedł do wniosku, że wcześniejsze orzeczenie lekarza orzecznika z 13 grudnia 2016 r. było nieprawidłowe i stanowiło jego błąd. W pojęciu „błędu organu rentowego” mieści się także błąd popełniony przez lekarza orzecznika ZUS lub komisję lekarską ZUS w trakcie orzekania o niezdolności do pracy. W konsekwencji przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, które zostało uznane za niezgodne ze stanem faktycznym lub zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy w trybie nadzoru sprawowanego przez Prezesa ZUS, stanowi błąd organu rentowego w rozumieniu art. 114 ust. 1 pkt 6 ustawy emerytalnej.
Czytaj też: Wypadek przy pracy w orzecznictwie sądowym >
Organ rentowy jest uprawniony do naprawienia błędu spowodowanego przyznaniem prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, które zostało uznane za niezgodne ze stanem faktycznym lub zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy w trybie nadzoru sprawowanego przez Prezesa ZUS. Podstawę prawną wydania nowej decyzji stanowi w tym przypadku art. 114 ust. 1 pkt 6 ustawy emerytalnej. Z taką sytuacją mamy faktycznie do czynienia w rozpoznawanej sprawie - podkreślił sąd II instancji
Stwierdzenie błędu organu rentowego powoduje, że ponowne ustalenie prawa wynikającego z prawomocnej decyzji dopuszczalne jest w terminie trzech lat od daty wydania wadliwej decyzji - art. 114 ust. 1e pkt 3 ustawy emerytalnej. W przypadku ubezpieczonego ostatnia z decyzji przyznających prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy wydana została 5 stycznia 2017 r., a zatem nie upłynął do dnia wydania decyzji zaskarżonej termin określony w art. 114 ust. 1e pkt 3 ustawy emerytalnej.
Zmiana podstawy decyzji
Organ rentowy faktycznie też poinformował ubezpieczonego o wszczęciu postępowania, w ramach, którego zostanie przeprowadzona ponowna ocena jego stanu zdrowia dotycząca niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W tym piśmie ZUS wskazał co prawda inną podstawę prawną podjętych czynności – tym niemniej z pisma niewątpliwie wynika, że przedmiotem aktualnego postępowania przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych jest ponowna kontrola niezdolności do pracy.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, w rozpatrywanym stanie faktycznym nie zachodzą szczególne okoliczności, które uzasadniałyby odstąpienie organu rentowego od odmowy przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.
Dlatego, że ubezpieczony w związku z decyzją z 2018 r. jest uprawniony do otrzymywania świadczenia rentowego z ogólnego stanu zdrowia, którego wysokość ustalono czyli - 1.697 zł.
Sygnatura akt III AUa 1522/21, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 7 kwietnia 2022 r.
Czytaj też: Zasady orzekania o niezdolności do pracy - komentarz praktyczny >
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
