Wymagania techniczne.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) – dalej pr.bud., obiekt budowlany należy budować w sposób zapewniający m.in. bezpieczeństwo jego użytkowania, jak też przy spełnieniu wymagań dotyczących usuwania ścieków i wód opadowych.
Dalsze uszczegółowienie tej problematyki wynika z przepisów wykonawczych do pr.bud., tj. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690) - dalej r.w.t.b.u. Zgodnie z § 315 r.w.t.b.u., budynek powinien być tak zaprojektowany i wykonany, aby m.in. opady atmosferyczne nie spowodowały zagrożenia zdrowa i higieny jego użytkowania. W związku z tym, stosownie do § 319 r.w.t.b.u., dachy powinny mieć spadki umożliwiające odpływ wód opadowych. Zaś kolejny przepis wynikający z § 128 r.w.t.b.u. stanowi, iż ww. elementy budynku powinny mieć zapewnione odprowadzenie wody opadowej do wyodrębnionej kanalizacji deszczowej lub kanalizacji ogólnospławnej. Natomiast w przypadku braku takiej możliwości dopuszczone jest odprowadzanie tego rodzaju wód na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych (§ 28 ust. 2 cytowanego rozporządzenia).
Sposoby odprowadzania i zagospodarowania.
Powyżej omówione unormowania techniczne wskazują na to, że proces polegający na odprowadzaniu wód opadowych z dachu budynku jest jednym z istotnych czynników, który może wpływać na trwałość elewacji oraz całej konstrukcji obiektu budowlanego. Dlatego nadmiar wód opadowych spływających z połaci dachowych powinien być skutecznie odprowadzany, dzięki temu wyeliminuje się m.in. zwilgocenie ścian. Przy wyborze sposobu dalszego postępowania z wodami opadowymi zbieranymi z dachów warto kierować się zasadą zrównoważonego gospodarowania wodami. Można ją realizować m.in. poprzez retencjonowanie i późniejsze wykorzystanie przedmiotowych wód opadowych lub ich powolną infiltrację do gruntu, bądź bezpośrednie przenikanie do gruntu. Działania te umożliwiają bowiem „pozostawianie” tych wód w zlewniach, co jest szczególnie ważne na terenach zurbanizowanych, na których na skutek zastosowania zbiorczych systemów deszczowych mogą powstawać niekorzystne warunki dla środowiska wodnego i ekosystemów od niego zależnych. W związku z tym optymalnym sposobem zagospodarowania niezanieczyszczonych wód opadowych odprowadzanych z dachów może być ich czasowe przetrzymywanie, a następnie wykorzystywanie na terenie własnej nieruchomości (np. do podlewania zieleni). Rodzaj urządzeń, które będą stosowane do retencjonowania wód opadowych zbieranych z dachów, a w dalszej kolejności do ich infiltracji do gruntu, zależny jest od wielkości działki i sposobu jej zagospodarowania. W przypadku zabudowy jednorodzinnej urządzeniami tymi mogą być studnie infiltracyjne, które są szczególnie zalecane są w gruntach o współczynniku filtracji równym lub większym od 10-6 m/s.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) – dalej pr.bud., obiekt budowlany należy budować w sposób zapewniający m.in. bezpieczeństwo jego użytkowania, jak też przy spełnieniu wymagań dotyczących usuwania ścieków i wód opadowych.
Dalsze uszczegółowienie tej problematyki wynika z przepisów wykonawczych do pr.bud., tj. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690) - dalej r.w.t.b.u. Zgodnie z § 315 r.w.t.b.u., budynek powinien być tak zaprojektowany i wykonany, aby m.in. opady atmosferyczne nie spowodowały zagrożenia zdrowa i higieny jego użytkowania. W związku z tym, stosownie do § 319 r.w.t.b.u., dachy powinny mieć spadki umożliwiające odpływ wód opadowych. Zaś kolejny przepis wynikający z § 128 r.w.t.b.u. stanowi, iż ww. elementy budynku powinny mieć zapewnione odprowadzenie wody opadowej do wyodrębnionej kanalizacji deszczowej lub kanalizacji ogólnospławnej. Natomiast w przypadku braku takiej możliwości dopuszczone jest odprowadzanie tego rodzaju wód na własny teren nieutwardzony, do dołów chłonnych lub do zbiorników retencyjnych (§ 28 ust. 2 cytowanego rozporządzenia).
Sposoby odprowadzania i zagospodarowania.
Powyżej omówione unormowania techniczne wskazują na to, że proces polegający na odprowadzaniu wód opadowych z dachu budynku jest jednym z istotnych czynników, który może wpływać na trwałość elewacji oraz całej konstrukcji obiektu budowlanego. Dlatego nadmiar wód opadowych spływających z połaci dachowych powinien być skutecznie odprowadzany, dzięki temu wyeliminuje się m.in. zwilgocenie ścian. Przy wyborze sposobu dalszego postępowania z wodami opadowymi zbieranymi z dachów warto kierować się zasadą zrównoważonego gospodarowania wodami. Można ją realizować m.in. poprzez retencjonowanie i późniejsze wykorzystanie przedmiotowych wód opadowych lub ich powolną infiltrację do gruntu, bądź bezpośrednie przenikanie do gruntu. Działania te umożliwiają bowiem „pozostawianie” tych wód w zlewniach, co jest szczególnie ważne na terenach zurbanizowanych, na których na skutek zastosowania zbiorczych systemów deszczowych mogą powstawać niekorzystne warunki dla środowiska wodnego i ekosystemów od niego zależnych. W związku z tym optymalnym sposobem zagospodarowania niezanieczyszczonych wód opadowych odprowadzanych z dachów może być ich czasowe przetrzymywanie, a następnie wykorzystywanie na terenie własnej nieruchomości (np. do podlewania zieleni). Rodzaj urządzeń, które będą stosowane do retencjonowania wód opadowych zbieranych z dachów, a w dalszej kolejności do ich infiltracji do gruntu, zależny jest od wielkości działki i sposobu jej zagospodarowania. W przypadku zabudowy jednorodzinnej urządzeniami tymi mogą być studnie infiltracyjne, które są szczególnie zalecane są w gruntach o współczynniku filtracji równym lub większym od 10-6 m/s.