Jakie załączniki powinien zwierać wniosek o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu obiektu kubaturowego?

Co do zasady załącznikami do wniosku o ustalenie warunków zabudowy dla obiektu kubaturowego są: oryginał lub potwierdzone za zgodność z oryginałem pełnomocnictwo wnioskodawcy (o ile w sprawie działa pełnomocnik); umocowanie prawne osoby podpisanej pod wnioskiem lub udzielającej pełnomocnictwa w przypadku reprezentowania wnioskodawcy nie będącego osobą fizyczną; kopia mapy zasadniczej lub kopia mapy ewidencyjnej potwierdzonych pieczęcią urzędową z zaznaczonymi granicami terenu objętego wnioskiem i obszaru, na który inwestycja będzie oddziaływać; zapotrzebowanie w zakresie infrastruktury technicznej (najczęściej w formie warunków ustalonych przez zarządców odpowiednich sieci); charakterystyczne parametry techniczne inwestycji, przedstawione w formie graficznej, zawierające charakterystykę zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych.
Formalnoprawne wymagania dotyczące wniosku o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego określa art. 52 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) i przepis ten w myśl art. 64 powyższej ustawy stosuje się także w stosunku do wniosków w sprawach ustalenia warunków zabudowy, a więc uzyskania innego typu decyzji administracyjnej wydawanej na podstawie powyższej ustawy w sytuacji braku planu miejscowego.
Zarówno przepis powyższy, jak również żaden akt wykonawczy nie precyzują jednoznacznie, jakiego typu załączniki powinny zostać dołączone do zasadniczego wniosku. Interpretacja art. 52 ustawy, a także regulacji Kodeksu postępowania administracyjnego pozwala na wyprowadzenie w tym zakresie stosowych konkluzji.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 ww. ustawy na treść wniosku składa się część graficzna, zawierająca określenie granic terenu objętego wniosku przedstawionych na kopii mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku mapy ewidencyjnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmującego teren, którego wniosek dotyczy. Skala mapy, jaka jest wymagana to 1:500 lub 1:0000, a w odniesieniu do inwestycji liniowych 1: 2000. Należy również określić obszar, na który inwestycja będzie oddziaływać. A zatem na załączonej kopii mapy zasadniczej powinien znajdować się cały obszar objęty oddziaływaniem, a nie tylko miejsce lokalizacji inwestycji. Kopia mapy powinna być potwierdzona oryginalną pieczęcią.

Kolejnym istotnym elementem jest określenie zapotrzebowania na wodę, energię i sposobu usuwania lub oczyszczania ścieków, także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów. W tym zakresie w praktyce inwestor występuje do zarządców odpowiednich sieci o przedłożenie warunków przyłączenia do tych sieci, a warunki takie stanowią załącznik do wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Nie jest kwestią jednoznaczną, czy brak przedmiotowych warunków może stanowić formalnoprawną przeszkodę podjęcia dalszych czynności w sprawie i skutkuje wezwaniem Inwestora do uzupełnienia braków. Ustawa posługuje się sformułowaniem "określenia zapotrzebowania" w zakresie infrastruktury technicznej, a zatem co do zasady nie powinno się kwalifikować nieprzedłożenia warunków ustalanych przez zarządcę sieci jako przeszkody do rozpoznania wniosku skutkującej koniecznością stosowania art. 64 k.p.a. Nie można również zapomnieć, że zgodnie z art. 61 ust. 1 pkt 3 ustawy - jednym z warunków skutkujących ustaleniem warunków zabudowy jest istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jako wystarczające dla zamierzenia budowlanego, z tym że powyższy warunek, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem. Wydaje się zatem, że brak określonych warunków przyłączenia do sieci infrastruktury technicznej nie powinien stanowić przyczyny pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, jednak może skutkować w konsekwencji odmową ustalenia warunków zabudowy.

Elementem wniosku jest również określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych, przedstawionych w formie opisowej, o czym stanowi art. 52 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy, jak również w formie graficznej. Do wniosku należy zatem dołączyć projekt urbanistyczny uzupełniony stosowym opisem. Nie ulega wątpliwości, że nie jest to projekt budowlany, stąd też jego wymogi formalne są znacznie mniejsze. Wystarczy tutaj opis inwestycji i szkic koncepcyjny obiektów.
W przypadku, gdy w sprawie wnioskodawca działa przez pełnomocnika, załącznikiem do wniosku jest ponadto pełnomocnictwo (oryginał lub kopia potwierdzona za zgodność z oryginałem). Ponadto, jeżeli tak wynika ze specyfiki podmiotu będącego inwestorem, wymagane będzie umocowanie prawne osoby podpisanej pod wnioskiem lub udzielającej pełnomocnictwa w przypadku reprezentowania strony będącej osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

Na zakończenie należy zauważyć, że jeżeli wniosek nie czyni zadość wymaganiom przewidzianym w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego (w szczególności art. 63 k.p.a.), jak również art. 52 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, organ administracji publicznej powinien wezwać wnioskodawcę w trybie art. 64 k.p.a. w celu uzupełnienia braku formalnego w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia żądania (wniosku) bez rozpatrzenia. Zastrzeganie powyższego rygoru nie może być jednak nadużywane w toku prowadzonych postępowań i może dotyczyć tylko i wyłącznie braków w stosunku do wymogów zastrzeżonych wyraźnie przez ustawę.
Koresponduje to zresztą z treścią ust. 3 art. 52 przedmiotowej ustawy - który zakazuje uzależniania przez organ administracji publicznej wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (także decyzji o warunkach zabudowy) od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.