Od 1 stycznia 2020 roku weszła w życie nowelizacja ustawy o rzemiośle, która rozszerzyła dopuszczone prawem formy wykonywania działalności gospodarczej przez rzemieślników. Pod pewnymi warunkami będą oni mogli zawodowo parać się rzemiosłem nie tylko jako osoba fizyczna, czy wspólnik spółki cywilnej, ale także jako wspólnik spółki jawnej. Nie będą mogli jednak prowadzić spółki z o.o. Dodatkowo izby rzemieślnicze będą też dopisywać tytuły czeladnicze i mistrzowskie do CEIDG, co wzbogaci bazę. Każdy będzie mógł zobaczyć, kto ma dyplom mistrzowski, a kto czeladniczy.

Czytaj również: Co wybrać jednoosobową działalność gospodarczą czy spółkę >>

 

Albo jednoosobowa działalność, albo nic

Dotychczas, zgodnie z przepisami rzemieślnicy musieli prowadzić działalność w jednej konkretnej formie: jednoosobowej działalności gospodarczej, wpisanej do CEIDG.  Nie mieli więc wyboru, bo przekształcenie w spółkę pozbawiało ich statusu rzemieślnika, który m.in. pozwala kształcić adeptów zawodu, ale też świadczy o jakości i prestiżu. Od 1 stycznia 2020 r. wykonywanie rzemiosła jest możliwe przez spółkę jawną, komandytową, komandytowo-akcyjną oraz jednoosobową spółkę kapitałową. Rzemieślnicy nie będą mogli więc zakładać wieloosobowych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. 

Sprawdź w LEX:

Czy na działce o przeznaczaniu w mpzp pod działalność gospodarczą typu rzemieślniczego możliwe jest wybudowanie sklepu? >

Kto powinien przeprowadzić egzamin sprawdzający przyuczenia ucznia do wykonywania określonej pracy? >

 


Warunki dla wspólników

Warunkiem założenia spółki jest to, by co najmniej jeden ze wspólników miał kwalifikacje zawodowe, a pozostali byli małżonkiem lub krewnymi w linii prostej (wstępni lub zstępni). Ma to zagwarantować rzemieślniczy charakter statusu spółek.  Wymóg posiadania kwalifikacji zawodowych przez wszystkich wspólników (z wyjątkiem gdy pozostałymi wspólnikami są członkowie bliskiej rodziny), nie koliduje więc z dotychczas stosowanym pojęciem rzemieślnika odnoszącym się tylko do osoby fizycznej.