Mowa o ustawie z 15.09.2017 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw, którą 16 października podpisał Prezydent.

Celem ustawy jest przeniesienie do polskiego porządku prawnego niektórych postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z 25.11.2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania. Dyrektywa wprowadza dopuszczalne wielkości emisji dwutlenku siarki (SO2), tlenków azotu (NOx) i pyłów dla średnich źródeł spalania paliw, tj. źródeł o nominalnej mocy cieplnej równej lub większej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW. Ustanawia również wymóg objęcia średnich źródeł spalania paliw pozwoleniami lub rejestracją oraz wymagania dotyczące monitorowania emisji i eksploatacji urządzeń redukujących emisję.

Ustawa wprowadza zmiany do ustawy z 27.04.2001 r. – Prawo ochrony środowiska, które dotyczą m.in. umożliwienia organom właściwym do opracowania i przyjęcia programów ochrony powietrza przeprowadzania odpowiednich analiz i ewentualnie wprowadzenia ostrzejszych wymagań emisyjnych dla średnich źródeł eksploatowanych w strefach, w których nie są dotrzymywane standardy jakości powietrza.

Przewiduje także czasowe odstępstwa od wymagań emisyjnych dla niektórych średnich źródeł spalania paliw. Odstępstwa obejmują okres od dnia 1 stycznia 2025 r. do dnia 31 grudnia 2029 r. i dotyczyć będą istniejących (w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2193 z 25.11.2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania) źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW i mniejszej niż 50 MW, które są wykorzystywane do produkcji ciepła na potrzeby publicznej sieci ciepłowniczej oraz napędzania tłoczni gazu i są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony krajowego systemu przesyłu gazu.

Ustawa określa procedury udzielania pozwoleń lub rejestracji w odniesieniu do średnich źródeł spalania paliw, jak również nakłada na operatorów tych źródeł obowiązek poinformowania właściwego organu o eksploatacji lub zamiarze eksploatacji źródła. Ponadto, wprowadza obowiązek dla operatorów średnich źródeł spalania paliw m.in. przechowywania odpowiednich informacji i dokumentów dotyczących źródła przez okres 6 lat (po upływie roku, którego te informacje lub dokumenty dotyczą) i udostępniania tych danych przez operatora źródła na każde żądanie organu.

Na podstawie przepisów przedmiotowej ustawy utworzony zostanie Rejestr średnich źródeł spalania paliw, który ma być prowadzony od dnia 1 stycznia 2019 r. W Rejestrze będą zamieszczone informacje dotyczące źródeł, dla których zgłoszenie będzie dokonane lub pozwolenie wydane po dniu wejścia w życie ustawy. W Rejestrze na bieżąco będą zamieszczane informacje o źródłach nowych, natomiast informacje dotyczące źródeł, dla których zgłoszenie zostało dokonane albo pozwolenie zostało wydane przed wejściem w życie ustawy, powinny być zamieszczone w terminie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Rejestr będzie prowadzony przez Krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami, w ramach środków będących w jego dyspozycji.

Ustawa oczekuje aktualnie na publikację w Dzienniku Ustaw i zasadniczo wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Źródło: Kancelaria Prezydenta RP, stan z 20.10.2017 r.

Prawo Ochrony Środowiska
Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami