Powód spółka V. z siedzibą w Krakowie, zajmująca się dystrybucją okien dachowych pozwała swego kontrahenta - spółkę A. w Polsce i VKR w Danii. Zarzuciła jej naruszenie zasad uczciwej konkurencji poprzez proponowanie mniejszych rabatów handlowych niż innym uczestnikom rynku.
Kryteria różnicowania odbiorców
Podstawą roszczenia był art. 15 ust. 1 pkt. 3 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Według tego przepisu czynem nieuczciwej konkurencji jest utrudnianie innym przedsiębiorcom dostępu do rynku, w szczególności przez rzeczowo nieuzasadnione, zróżnicowane traktowanie niektórych klientów.
Powód żądał m. in:
- zastosowania mniejszych rabatów handlowych
- opublikowania dwa razy oświadczenia z przeprosinami na łamach "Rzeczpospolitej" i "Pulsu Biznesu" o określonej treści.
Czytaj: Czyny nieuczciwej konkurencji>>
Sąd I instancji, sąd okręgowy oddalił powództwo. Powodowa spółka - ustalił sąd - zajmuje się sprzedażą okien dachowych Velux - on-line i w detalu, a 70 proc. jej produktów sprzedaje za granicą.
Pozwana spółka jest dystrybutorem okien, która zaproponowała stronie powodowej upust 33 proc.- 36 proc. Gdy przedsiębiorcom konkurencyjnym oferowała upust 38 proc. Upusty były oferowane przy następujących kryteriach:
- wielkość rocznej sprzedaży
- podmiotowego: dystrybutor czy redystrybutor
- sposobu sprzedaży on-line czy w hurcie
Sąd I instancji uznał, że pozwana nie dopuściła się czynu nieuczciwej konkurencji, gdyż przyjęła kryteria rzeczowe i racjonalne. Było zróżnicowanie w traktowaniu, ale przedsiębiorca może różnicować odbiorców.
Czytaj: SN: rabaty nie mogą godzić w wolność jednej ze stron kontraktu>>
Zarzut, że pozwana nie zaproponowała odroczonej płatności też nie okazał się skuteczny z powodu braku przedstawienia odpowiednich dokumentów.
Żądanie zaniechania - trudne do wykonania
Sąd apelacyjny podzielił pogląd sądu pierwszej instancji. W wyroku z 9 maja 2017 r. oddalił apelacje powódki i dodał, że obiektywne kryteria zróżnicowania kontrahentów nie są konieczne. Dlatego, że przedsiębiorstwo prowadzi własną politykę handlową.
Żądanie zaniechania określonych działań po stronie pozwanej - podwyższenie rabatów - jest niekonkretne i trudne do wykonania. Jak ustalić rabat właściwy? Opublikowanie oświadczenia zaś jest trudne, gdyż należałoby ograniczyć jego treść.
Sąd Najwyższy na rozprawie, która odbyła się 21 lutego br. wysłuchał opinii stron. Strona powodowa kwestionowała przyjęte kryteria ustalania rabatów przez pozwaną. Nie były one rzeczowe i uzasadnione - twierdził pełnomocnik powoda.
Pozwana spółka przekonywała, że kryteria ustalania rabatów były rzeczowe i obiektywne.
Sąd Najwyższy odroczył do 7 marca br. ogłoszenie orzeczenia, z powodu zawiłości sprawy - jak wyjaśnił sędzia sprawozdawca Dariusz Dończyk.
Sygnatura akt I CSK 805/17, postanowienie z 21 lutego 2019 r.
