- Polskie parki narodowe to jeden z najważniejszych elementów polskiego systemu ochrony przyrody, unikalnego na tle innych państw Europy. To blisko 80 letnia tradycja ochrony przyrody o najwyższej wartości, a jednocześnie to tereny w znacznej części udostępnione ludziom - możemy podziwiać naturę i jednocześnie uczyć się wrażliwości na jej piękno i pokazywać wartość dla człowieka - podkreśla minister środowiska, prof. Andrzej Kraszewski.
W parkach prowadzi się aktywną ochronę zwierząt zagrożonych wyginięciem. Polega ona na reintrodukcji takich gatunków, jak ryś, cietrzew, puchacz, sokół wędrowny czy rak szlachetny. W Białowieskim Parku Narodowym od ok. 80 lat prowadzona jest hodowla restytucyjna żubra.
Żeby zachować rzadkie i zagrożone gatunki zwierząt prowadzone są programy ochrony niepylaka Apollo (Pieniński PN), żółwia błotnego (Poleski PN), cietrzewia (Biebrzański PN, Gorczański PN, Karkonoski PN), głuszca (Karkonoski PN, Babiogórski PN) czy wodniczki (Biebrzański PN, Woliński PN, Narwiański PN).
W ramach prowadzonych zabiegów ochronnych wykonywane są czynności mające na celu stworzenie odpowiednich warunków życia dla praktycznie wszystkich grup świata zwierzęcego, występujących na danym obszarze. W parku duży nacisk kładzie się na ochronę ptaków wodno - błotnych i drapieżnych, nietoperzy, gadów, płazów oraz zagrożonych ssaków (w tym kozicy, świstaka, niedźwiedzia, wilka).
W ramach ochrony gatunkowej parki prowadzą ośrodki hodowli zwierząt. Taką ochroną objęte są m.in. żubry, koniki polskie i konie huculskie.
Parki to także działalność naukowa - prowadzą one własne badania naukowe lub udostępniają teren do badań różnym instytucjom. Istotna jest także działalność edukacyjna w zakresie ochrony przyrody. W parkach funkcjonują 34 ośrodki edukacyjne, 18 muzeów, wyznaczono 124 ścieżki edukacyjne o długości 607 km z 1327 przystankami.








