W 1987 r. społeczność międzynarodowa podjęła bezprecedensowy wysiłek i uzgodniła w ramach tzw. Protokołu Montrealskiego szereg działań, których skutkiem miało być zredukowanie emisji do atmosfery substancji niszczących warstwę ozonową. Dzięki Protokołowi Montrealskiemu i jego późniejszym poprawkom, wprowadzającym dalsze ograniczenia w produkcji substancji szkodliwych dla ozonu, w ciągu kilkudziesięciu lat należy oczekiwać stopniowej regeneracji warstwy ozonowej.

Protokół Montrealski powstał do Konwencji Wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, która została podpisana w 1985 r. i weszła w życie w 1987 r. Z ratyfikacji przez Polskę Konwencji Wiedeńskiej o ochronie warstwy ozonowej, 1 października 1990 r. wynika obowiązek udziału w Światowym Systemie Obserwacji Ozonu. Zapewnia on informacje niezbędne do kształtowania i oceny skuteczności działań podejmowanych przez społeczność międzynarodową na rzecz ochrony warstwy ozonowej. Jednocześnie śledzenie trendów i skali zjawiska nad obszarem Polski daje podstawy do podejmowania działań na poziomie kraju, umożliwiających minimalizację skutków zubożenia ozonu w warstwie stratosferycznej. W ramach Państwowego Monitoringu Środowiska, na zlecenie GIOŚ prowadzone są przez Instytut Geofizyki PAN i IMGW-PIB badania i pomiary całkowitej zawartości ozonu w atmosferze i pionowego rozkładu ozonu w atmosferze, wyznaczania pól całkowitej zawartości ozonu nad Europą na podstawie danych satelitarnych oraz pomiary promieniowania ultrafioletowego słońca zakresu UV-B. Wyniki pomiarów są przekazywane na bieżąco do centrów międzynarodowych oraz publikowane w formie rocznych raportów na stronie GIOŚ: www.gios.gov.pl/pl/stan-srodowiska/monitoring-jakosci-powietrza.

Źródło: www.gios.gov.pl,