Marek A. (dane zmienione) zwrócił się do Narodowego Fundusz Zdrowia o zwrot kosztów zakupu pulsoksymetru oraz koncentratora tlenu. Chodziło o prawie 5 tys. zł. Wniosek uzasadniono tym, że w związku z zakażeniem wirusem Sars CoV-2 oraz obustronnym zapaleniem płuc, Marek A. poddał się leczeniu w szpitalu. Po jakimś czasie został wypisany do domu jako zdrowy, ale nadal miał trudności w oddychaniu. Nie udało mu się wypożyczyć koncentratora tlenu oraz pulsoksymetru, więc podjął decyzję o zakupie tych urządzeń.

Organ umorzył prowadzone w tej sprawie postępowanie, ponieważ uznał, że ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej jako: ustawa o świadczeniach) nie przewiduje rozwiązań w zakresie refinansowania kosztów leczenia bezpośrednio na rzecz świadczeniobiorcy. Marek A. nie dał jednak za wygraną i postanowił wnieść skargę.

Czytaj w LEX: Zasady wystawiania oraz potwierdzenia zleceń na wyroby medyczne >>>

 

WSA stanął po stronie argumentów organu

Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wskazał, że na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, tlenoterapia w warunkach domowych z wykorzystaniem sprzętu i aparatury medycznej obejmującej między innymi koncentrator tlenu i pulsoksymetr jest świadczeniem gwarantowanym jedynie w przypadku osób chorych na przewlekłe, nienowotworowe choroby płuc w okresie niewydolności oddychania. Kwalifikacja do leczenia odbywa się w szpitalu lub w ośrodku domowego leczenia tlenem. Niemniej świadczenie to nie obejmuje chorych po przebyciu zakażenia wirusem Sars CoV-2. Sąd podkreślił też, że art. 109 ustawy o świadczeniach, nie może stanowić podstawy do orzekania w sprawie bezpośredniego zwrotu świadczeniobiorcy poniesionych opłat za wykonane świadczenie. Ponadto żaden inny przepis nie przyznaje prawa do żądania zwrotu środków poniesionych na opiekę zdrowotną poza systemem refundacji przewidzianym w tej ustawie. Mając powyższe na uwadze, WSA oddalił skargę.

Czytaj w LEX: Ustalenie prawa do świadczeń na podstawie art. 109 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w praktyce NFZ i orzecznictwa sądów administracyjnych >>>

Czytaj także: Resort zdrowia wydłuża pilotaż rehabilitacji po Covid-19 do końca roku >>>

 

 

Świadczeniobiorca nie dostanie pulsoksymetru i koncentratora tlenu

Nie zakończyło to jednak sporu, ponieważ Marek A. złożył skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że zgodnie z art. 15 pkt 2 ust. 9 ustawy o świadczeniach, świadczeniobiorcy przysługują świadczenia gwarantowane z zakresu zaopatrzenia w wyroby medyczne, na zlecenie osoby uprawnionej oraz ich naprawy, o których mowa w ustawie o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Akt ten w art. 38 ust. 4 stanowi, że minister właściwy do spraw zdrowia określi w rozporządzeniu wykaz wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie osoby uprawnionej, pielęgniarki i położnej, z określeniem limitów ich finansowania ze środków publicznych i wysokości udziału własnego świadczeniobiorcy w tym limicie i kryteria ich przyznawania. Wydany na tej podstawie wykaz nie zawiera jednak w koszyku świadczeń pulsoksymetru oraz koncentratora tlenu.

 


Nie było podstaw do refundacji

NSA zwrócił uwagę, że z akt przedmiotowej sprawy nie wynikało, że skarżący wykazał, by w związku ze wskazywanymi trudnościami w oddychaniu, został zakwalifikowany do leczenia tlenoterapią w warunkach domowych. W ocenie sądu, dopiero taka kwalifikacja, będąca również następstwem przebytego zakażenia, mogłaby stanowić podstawę refundacji zakupu sprzętu medycznego. Nie było więc podstaw do stwierdzenia, że sąd pierwszej instancji dokonał wadliwej wykładni i nieprawidłowo zastosował przepisy, które były podstawą wydania spornej decyzji przez Prezesa NFZ. Mając powyższe na uwadze, NSA oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok NSA z 30 sierpnia 2022 r., sygn. akt II GSK 746/22