Proponowane przepisy określają zasady przyznawania zadośćuczynienia, w tym krąg osób uprawnionych do jego otrzymania, wysokość i tryb przyznawania świadczenia.
Z projektu wynika, że będzie to jednorazowe świadczenie pieniężne w wysokości proporcjonalnej do okresu przebywania na zesłaniu lub deportacji w ZSRR. Za każdy pełny miesiąc okresu podlegania w latach 1939–1956 represjom ma przysługiwać 200 zł, jednak nie mniej niż 2,4 tys. zł.
Zadośćuczynienie będzie przyznawane na wniosek osoby zainteresowanej, złożony szefowi Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. We wniosku powinno się znaleźć oświadczenie o nieuzyskaniu odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie ustawy z 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Zobacz również: RPO: Obowiązek zakrywania ust i nosa zbyt rzadko egzekwowany >>
Wypłata zadośćuczynienia będzie wolna od egzekucji i nie będzie podlegać wliczeniu do dochodu uprawniającego do wszelkich świadczeń i dodatków. Świadczenie będzie też zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.
Świadczenia pieniężne będą finansowane z budżetu państwa. Z danych Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wynika, że mogłoby je uzyskać ok. 22 tys. osób.
Koszt wypłaty świadczeń oszacowano na 290 mln zł.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.