Andrzej P., współwłaściciel lasu złożył do nadleśnictwa wniosek o cechowanie oraz wydanie świadectwa legalności pozyskania drewna. Wyjaśnił, że nie zna pozostałych współwłaścicieli i nie ma możliwości uzyskania ich podpisu pod wnioskiem. Dodał, że sam przeprowadza wszelkie cięcia pielęgnacyjne i zrębowe w lesie, bazując na Planie Urządzania Lasu, płaci podatki oraz ponosi inne koszty utrzymania nieruchomości.

Starosta Człuchowski odmówił wydanie świadectwa. Wyjaśnił, że pozyskiwanie drewna i wystąpienie o świadectwo legalności stanowi czynność przekraczającą zwykły zarząd i wymagana jest zgoda wszystkich współwłaścicieli albo zgoda sądu. Andrzej P. odwołał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Kolegium podzieliło stanowisko organu I instancji. Podkreśliło, że skoro skarżący nie może uzyskać zgody pozostałych współwłaścicieli nieruchomości, to konieczne jest uzyskanie ich zastępczej zgody przed właściwym miejscowo sądem powszechnym. Jednak sąd administracyjny do którego zaskarżył się Andrzej P. uwzględnił skargę.

Czytaj w LEX: Wycinka drzew z lasu prywatnego - poradnik dla mieszkańca >>>

 

 

Albo zgoda wszystkich albo zezwolenie sądu

Sąd wyjaśnił, że zasadniczym celem cechowania drewna pozyskanego w lasach jest potwierdzenie legalności jego pozyskania, a tym samym ułatwienie wykrywania kradzieży leśnych oraz bezprawnych wyrębów w lasach prywatnych.

Samo cechowanie drewna stanowi czynność techniczną, opisaną w rozporządzeniu w sprawie szczegółowych zasad cechowania drewna. Wystawienie dokumentu stwierdzającego legalność pozyskania drewna, stanowi jedynie prawną konsekwencję tej czynności, potwierdzającą, że pozyskane drewno pochodzi z legalnego źródła. Ocechowaniu podlega drewno pozyskane wyłącznie na podstawie uproszczonego planu urządzenia lasu, decyzji starosty określającej zadania z zakresu gospodarki leśnej albo zezwolenia starosty wydanego w przypadkach losowych.

Czytaj w LEX: Na jakiej podstawie można wyciąć drzewo z lasu Skarbu Państwa będącego w użytkowaniu wieczystym, zarządzie czy dzierżawie osób fizycznych, prawnych lub innych instytucji? >>>

Jeżeli las stanowi współwłasność kilku osób, to do pozyskania drewna i wystąpienia o świadectwo legalności zastosowanie mają przepisy kodeksu cywilnego stanowiące o rozporządzaniu rzeczą wspólną.

Zgodnie z art. 201 k.c. do czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną potrzebna jest zgoda większości współwłaścicieli. W braku takiej zgody każdy ze współwłaścicieli może żądać upoważnienia sądowego do dokonania czynności. Przy tym, za czynności zwykłego zarządu należy uznać załatwianie spraw związanych z normalną, bieżącą eksploatacją rzeczy, mających na celu zachowanie jej substancji, pobieranie pożytków i dochodów, uprawę gruntu, konserwację, administrację i szeroko rozumianą ochronę w postaci różnych czynności zachowawczych, o jakich mowa w art. 209 k.c.

Czytaj w LEX: Nadzór nad lasami prywatnymi - co powinien wiedzieć właściciel lasu? >>>

 

Zebranie drzew powalonych to nie wycinka

O ile zatem zgodzić należy się z orzekającymi w sprawie organami, że w przypadku wycinki drzew we wspólnym lesie (a potem pozyskania drewna) zachodzą okoliczności do uznania tego rodzaju działania za przekraczające zwykły zarząd majątkiem wspólnym, to ocena pozyskania drewna zmienia się w sytuacji, gdy polega wyłącznie na zebraniu drzew powalonych wskutek żywiołu, uporządkowaniu ich, zabezpieczeniu i w konsekwencji pozyskaniu drewna, które stanowi w tym przypadku przychód ze wspólnej nieruchomości. Zabezpieczenie takiego przychodu jest prawem każdego współwłaściciela i stanowi czynność zachowawczą, o jakiej mowa w art. 209 k.c. Prawa pozostałych współwłaścicieli w żaden sposób nie zostają naruszone, gdyż przychód, jaki współwłaściciel w tym przypadku uzyska podlega rozliczeniu pomiędzy nimi zgodnie z treścią art. 207 k.c. Zdaniem sądu rozstrzygnięcie sprawy zależało zatem od ustalenia jaki charakter miały czynności podjęte przez wnioskodawcę tj. czy ocechowanie miało dotyczyć drewna z drzew ściętych czy powalonych. Skoro organy tej okoliczności nie ustaliły, ich decyzje nie mogły się utrzymać.

Wyrok WSA w Gdańsku z 5 października 2022 r. II SA/Gd 394/22