Powiatowy inspektor nadzoru budowlanego nakazał usunięcie w obiekcie budowlanym licznych nieprawidłowości i zakazał jego użytkowania do czasu ich usunięcia. Wydana w tej sprawie decyzja ustna została udokumentowana w protokole z kontroli. Strona złożyła odwołanie, ale organ drugiej instancji utrzymał sporne rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu wskazał, że zebrany materiał dowodowy potwierdzał, że stan techniczny obiektu zagrażał życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska. Ponadto podkreślił, że także inne organy stwierdzały nieprawidłowości w funkcjonowaniu mieszczącego się w budynku domu opieki. Nie zakończyło to sporu, ponieważ decyzja organu drugiej instancji została zaskarżona.
Stwierdzenie nieprawidłowości wiąże się z decyzją
Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, który wskazał, że zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane (dalej jako: ustawa), w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku. Decyzja ta ma charakter związany, ponieważ w przypadku wystąpienia przesłanek, organ jest nie tylko uprawniony, ale także zobowiązany do jej wydania. Sąd podkreślił, że art. 66 ust. 1 ustawy nie określa treści decyzji. Przepis ten wskazuje jedynie, że ma ona prowadzić do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Natomiast jej adresatem może być zarządca obiektu budowlanego, jeżeli ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że właściciel obiektu z przyczyn prawnych lub faktycznych nie może lub nie powinien nim być.
Czytaj także: WSA: Nakaz usunięcia nieprawidłowości może dotyczyć tylko legalnego obiektu >>>
Trzeba określić zakres obowiązków
Sąd zwrócił uwagę, że organ powinien w decyzji jednoznacznie określić czynności, prace lub roboty budowlane, które adresat rozstrzygnięcia jest zobowiązany wykonać w celu prawidłowego funkcjonowania obiektu. Jednocześnie konieczne jest zakreślenie terminu, w którym wykonanie tych obowiązków będzie realne. W uzasadnieniu decyzji organ powinien też wykazać, że zaistniała jedna z przesłanek określonych w art. 66 ust. 1 ustawy. Ponadto orzekając o natychmiastowym wykonaniu zakazu użytkowania obiektu budowlanego, należy wskazać na wystąpienie okoliczności świadczących o tym, że obiekt ten może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku.
Ustna decyzja nie była kompletna
WSA ocenił, że ustna decyzja organu pierwszej instancji pomijała niektóre z wyżej wskazanych wymogów. W wydanym rozstrzygnięciu nie określono bowiem, jakie czynności ma wykonać adresat decyzji w celu usunięcia stwierdzonych naruszeń. Organ wymienił liczne nieprawidłowości, ale nie ocenił, czy wszystkie z nich zagrażają życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku. Nie wskazał też precyzyjnie, kto jest adresatem obowiązków i zakazu, nie określił terminu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości oraz nie zawarł w protokole istotnych motywów rozstrzygnięcia sprawy. Wskazane naruszenia powinny zostać usunięte przez organ drugiej instancji niezależnie od tego, czy strona je dostrzegła. Sąd zwrócił też uwagę, że do materiału dowodowego zostały włączone pisma, protokoły i decyzje różnych organów, ale fakty wynikające z tych dokumentów nie zostały ocenione. W świetle powyższego, zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja zostały uchylone.
Wyrok WSA w Olsztynie z 25 stycznia 2024 r., sygn. akt II SA/Ol 716/23, nieprawomocny
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
