W sprawie starosta wznowił z urzędu postępowanie administracyjne zakończone decyzją o zarejestrowaniu pojazdu. Po uzyskaniu przez decyzję rejestracyjną przymiotu ostateczności okazało się bowiem, że pojazd został zarejestrowany na podstawie fałszywych dokumentów, które nie odzwierciedlają stanu rzeczywistego. Ustalono, między innymi, że numer rejestracyjny samochodu odpowiada pojazdowi innej marki o innym numerze nadwozia.

W odwołaniu od powyższej decyzji właściciel pojazdu zarzucił organowi I instancji, iż uznanie sfałszowania dowodu, na podstawie którego dokonano rejestracji, nie zostało stwierdzone orzeczeniem sądu lub innego organu.

WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż obowiązek przedstawienia dokumentów niezbędnych do rejestracji pojazdu, ciąży na osobie występującej o rejestrację. W przypadku nie przedłożenia wymaganych dokumentów, rejestracja nie może nastąpić. Dokumenty te muszą być prawdziwe nie tylko w znaczeniu formalnym, czyli sporządzone przez powołane do tego organy lub osoby (formalna autentyczność dokumentu), lecz także zgodne ze stanem faktycznym. WSA uznał, iż nie można organom rozpatrującym sprawę we wznowionym postępowaniu skutecznie zarzucić naruszenia art. 145 § 2  K.p.a. , poprzez nieuzasadnione – jak twierdzi strona skarżąca – odejście od zasady, według której wznowienie postępowania może nastąpić po stwierdzeniu sfałszowania dowodu orzeczeniem sądu lub innego organu. Zdaniem WSA organy wykazały istnienie przesłanek uprawniających do odstąpienia od wspomnianej reguły, a mianowicie oczywistość sfałszowania dowodów stanowiących podstawę wydania decyzji o zarejestrowaniu pojazdu oraz niezbędność wznowienia postępowania w sprawie zarejestrowania samochodu ze względu na uniknięcie poważnej szkody dla interesu społecznego.


Sąd przypomniał, że przesłanka "oczywistości" sfałszowania dowodu jest spełniona, gdy fałszerstwo dowodu jest bezsporne, pewne, niebudzące wątpliwości, a do stwierdzenia tego faktu nie trzeba dysponować wiedzą specjalistyczną z danego zakresu ani prowadzić postępowania wyjaśniającego w tej sprawie. Należy podkreślić, że organ administracji publicznej nie może prowadzić postępowania dowodowego w celu ustalenia wystąpienia przesłanek określonych w art. 145 § 1 pkt 1  K.p.a.  WSA podkreślił, iż starosta nie prowadził postępowania dowodowego w celu ustalenia sfałszowania dowodu, tj. przerobienia dokumentu, gdyż dowody w tej sprawie przeprowadzone zostały w postępowaniu karnym prowadzonym przez właściwe do tego organy. Zapoznanie się z treścią tych dokumentów, pozwalało organom prowadzącym postępowanie w sprawie, stwierdzić – bez dysponowania specjalistyczną wiedzą – że dokument przedstawiony przez skarżącego, przy rejestracji pojazdu, nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, zatem wnioskodawca nie przedstawił dokumentów potwierdzających przysługujący mu tytuł prawny do pojazdu. W tej sytuacji organy administracji publicznej miały dostateczne podstawy do przyjęcia, że sfałszowanie istotnych dla sprawy rejestracyjnej dowodów ma walor "oczywistości" w rozumieniu art. 145 § 2 K.p.a.

Na podstawie: Wyrok WSA w Bydgoszczy z 14 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Bd 525/12, nieprawomocny

Przydatne materiały:
 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)