W sprawie przedmiotem kontroli NSA była decyzja SKO utrzymująca w mocy decyzję prezydenta miasta, w której ustalono wysokość jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia planu miejscowego. W uchwale określono, że opłata powinna był uiszczona w terminie 14 dni od dnia kiedy decyzja ta stanie się ostateczna na wskazany rachunek bankowy oraz orzeczono, że w przypadku niewpłacenia opłaty w terminie naliczane będą odsetki ustawowe.

Właściciele nieruchomości zarzucili, iż organy administracji w toku prowadzonego postępowania dokonały błędnej wykładni przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym bezpodstawnie przyjmując, że organ administracji uprawniony jest do określenia w decyzji administracyjnej terminu zapłaty opłaty planistycznej oraz skutków niedotrzymania tego terminu w postaci obciążenia zobowiązanego zapłata odsetek ustawowych.

NSA rozpatrując skargę stwierdził, iż podstawę zaskarżonej decyzji stanowił art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , zgodnie z którym jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości.

NSA uznał, że do opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Sam fakt, że przedmiotowa opłata stanowi dochód budżetu gminy i ma publicznoprawny charakter nie oznacza, by uznać ją za podatek w rozumieniu art. 6 Ordynacji podatkowej, nawet jeśli przez podatki rozumie się w Ordynacji opłaty i inne niepodatkowe należności budżetowe. Nie każda bowiem należność budżetu gminy, w tym o dominujących nawet cechach podatku, jest należnością budżetową, do której zastosowanie mają przepisy Ordynacji. O tym zaś, czy przepisy te znajdują zastosowanie przy wydawaniu określonych decyzji stanowi ustawa i regulacji w tym zakresie nie można domniemywać. W opinii NSA przepisy  ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym   dotyczące opłaty planistycznej nie dają podstawy do orzekania w przedmiocie terminu do uiszczenia opłaty ani też o obowiązku zapłaty odsetek ustawowych w razie naruszenia tego terminu.


Na podstawie: Wyrok NSA z 21 czerwca 2012 r., sygn. akt II OSK 606/11, prawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)