Jeden z mieszkańców zaskarżył do WSA uchwałę budżetową, uchwaloną przez radę miejską. W skardze domagał się zmiany z zapisanych w budżecie wydatków na inwestycje i przeznaczenie tych środków na wykonanie drogi przebiegającej przez miejscowość, w której mieszka. Zdaniem mieszkańca uchwała nie zaspakaja zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz nie uwzględnia podstawowych potrzeb innych miejscowości, a sposób rozdysponowania środków przez radę rażąco narusza jego interes prawny.


W odpowiedzi gmina wskazała, iż uchwała budżetowa ma charakter wewnętrzny, nie jest skierowana do podmiotów pozostających poza strukturą organizacyjną gminy i nie może naruszać niczyich uprawnień ani interesów. Stanowi plan dochodów i wydatków, z którego nie wynikają żadne konkretne uprawnienia lub obowiązki dla osób trzecich, w tym mieszkańców. Zdaniem rady mieszkaniec nie miał zatem interesu prawnego w zaskarżaniu uchwały budżetowej do WSA.


WSA uznał, iż mieszkaniec nie wykazał naruszenia prawa mającego bezpośredni wpływ na jego indywidualną sytuację prawną. Uchwała budżetowa, jak słusznie wskazała gmina, nie kreuje bezpośrednio żadnych uprawnień czy zobowiązań osób trzecich. Taki charakter przepisów wynika z przyjętej koncepcji samorządu terytorialnego, według której gmina, jako wspólnota jej mieszkańców, jest podmiotem prawa. Samorząd oznacza prawo do zarządzania określonym zakresem spraw publicznych, na własną odpowiedzialność, w interesie mieszkańców. Zadania gminy realizowane są za pośrednictwem wybieralnych organów. Do uchwalenia budżetu uprawniona jest wyłącznie rada gminy, a mieszkańcy nie mogą korygować budżetu w trybie skargi wniesionej na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Swoje uprawnienia wynikające z przynależności do wspólnoty realizują natomiast przez udział w wyborach, a w określonych sytuacjach również w referendum.


WSA zwrócił uwagę, iż mieszkaniec wywodził swój interes prawny z naruszenia tzw. normy zadaniowej, polegającej na zaspakajaniu przez gminę zbiorowych potrzeb wspólnoty w odniesieniu do gminnych dróg, ulic placów i mostów. WSA podkreślił jednak, iż normy zadaniowe nie mają charakteru skonkretyzowanej normy prawa materialnego, lecz charakter ustrojowy i w związku z tym nie dają podstawy do formułowania indywidualnych praw i żądań.


Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Kielcach z 24 października 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 424/13