Burmistrz zaskarżył do WSA uchwałę rady gminy odmawiającą udzielenia absolutorium z wykonania budżetu.


WSA przypomniał, iż z art. 28a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594, ze zm.) wynika, że podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie nieudzielania burmistrzowi absolutorium jest równoznaczne z podjęciem inicjatywy przeprowadzenia referendum w sprawie odwołania burmistrza. Bez wątpienia, zatem burmistrz jest zainteresowany uzyskaniem akceptacji ze strony rady gminy dla wykonania budżetu. W tym znaczeniu burmistrz ma interes by rada udzieliła mu absolutorium. Ów interes nie może być jednak utożsamiany z interesem prawnym.

Zdaniem WSA, nie można bowiem uznać, że podjęcie przez radę gminy uchwały o nieudzieleniu absolutorium burmistrza wpływa w sposób bezpośredni na sferę prawną osoby pełniącej funkcję burmistrza. Omawiana uchwała nie doprowadza w sposób bezpośredni (ani nawet pośredni) do zmiany zakresu praw lub obowiązków osoby pełniącej funkcję burmistrza.

Nic się w jej sferze prawnej nie zmienia, natomiast zapoczątkowane zostają procedury, które mogą, ale nie muszą, doprowadzić w przyszłości do zmian. Sama konieczność poddania się w przyszłości procedurom ocennym ze strony wyborców (w drodze referendum gminnego) nie uzasadnia uznania istnienia interesu prawnego do zaskarżenia uchwały o nieudzieleniu absolutorium burmistrza i jest wpisana w sprawowanie mandatu burmistrza. Udzielenie burmistrzowi absolutorium bądź odmowa jego udzielenia nie jest równoznaczne zatem z przyznaniem temu organowi uprawnienia bądź nałożeniem obowiązku opartego na przepisie prawa materialnego. Wobec tego burmistrz nie mógł zaskarżyć uchwały rady miejskiej w sprawie absolutorium z wykonania budżetu, gdyż nie miał on interesu prawnego w rozumieniu ar. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.).


WSA zwrócił uwagę, iż procedura oceny wykonania budżetu jest wieloetapowa i przeprowadzana z udziałem burmistrza, komisji rewizyjnej gminy oraz regionalnej izby obrachunkowej. Jak wyżej wskazano, nieudzielenie absolutorium nie skutkuje odwołaniem osoby pełniącej funkcję burmistrza. Uchwała o nieudzieleniu absolutorium jest równoznaczna z podjęciem inicjatywy przeprowadzenia referendum w sprawie odwołania burmistrza. Przed podjęciem uchwały w sprawie referendum rada gminy zapoznaje się z opinią regionalnej izby obrachunkowej w sprawie uchwały o nieudzieleniu absolutorium oraz wysłuchuje burmistrza. Decyzja o odwołaniu lub nieodwołaniu burmistrza należy do wyborców, którzy w referendum mogą ocenić całokształt jego działalności i podjąć rozstrzygnięcie, które wpłynie na jego sferę prawną, tj. dalsze piastowanie funkcji. Zdaniem WSA, skargę do sądu administracyjnego może wnieść rada gminy na uchwałę regionalnej izby obrachunkowej, do której rada gminy ma obowiązek przekazać uchwałę w sprawie absolutorium. Uchwała regionalnej izby obrachunkowej podlega kontroli sądowej na podstawie art. 3 § 2 pkt 7 P.p.s.a. stanowi bowiem akt nadzoru nad działalnością rady gminy.


Na podstawie:
Postanowienie WSA w Szczecinie z 7 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 1147/13