Miałoby to miejsce w wypadku, gdy pokrzywdzonym jest osoba nieporadna, w szczególności ze względu na wiek lub stan zdrowia. „Osoba najbliższa może wykonywać prawa pokrzywdzonego w zakresie jego udziału w czynnościach procesowych, zamiast lub obok niego”- zakłada projekt
Ponadto prawo do złożenia zażalenia na postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa lub o jego umorzeniu przysługiwałoby również osobie zawiadamiającej o popełnieniu przestępstwa, której prawa zostały naruszone.
Obecnie regulujące kwestię kręgu osób uprawnionych do działania w imieniu pokrzywdzonych będących osobami fizycznymi art. 88 i art. 51 k.p.k. dopuszczają jedynie możliwość obrony praw pokrzywdzonego przez osobę będącą adwokatem lub radcą prawnym (w charakterze pełnomocnika), przedstawiciela ustawowego, a w odniesieniu do osób małoletnich i nieporadnych – również przez osobę, pod której pieczą pokrzywdzony pozostaje. Jest to katalog zamknięty i żaden inny podmiot nie może  jego prawa wykonywać.
Zdaniem I prezesa Sądu Najwyższego Stanisława Dąbrowskiego takie rozwiązanie jest tylko częściowo słuszne. Dlatego, że istnieje ryzyko, że szersze określenie osób poszkodowanych przestępstwem – wbrew intencjom ustawodawcy – pogorszy sytuację procesową osób nieporadnych życiowo.
Jeśli idzie o status osób zawiadamiających o popełnieniu przestępstwa, to według sędziego Dąbrowskiego –regulacja powinna dotyczyć wyłącznie kwestionowania decyzji procesowej o odmowie wszczęcia postępowania karnego, oczywiście przy zachowaniu interesu prawnego tej osoby.

Źródło: Sejm RP