W wyniku sądowego podziału majątku wspólnego skarżąca nabyła na wyłączną własność m.in. nieruchomość, którą następnie zbyła na rzecz osoby trzeciej. Aby nie dopuścić do powstania ewentualnej zaległości podatkowej, wypełniła stosowny formularz i uiściła podatek od osób fizycznych w wysokości 19% od połowy uzyskanej ceny sprzedaży nieruchomości.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na wniosek skarżącej wydał w tej sprawie interpretację indywidualną zaznaczając, że przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła skarżącej w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej pod warunkiem, że wartość otrzymanej przez nią nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego.

Zbycie po 5 latach
Odnosząc się do przestawionego we wniosku stanu faktycznego organ wyjaśnił, że przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zbycie przez wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast odpłatne zbycie nieruchomości, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w wyniku podziału majątku będzie stanowić źródło przychodu, a uzyskany z tego tytułu dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

 
Komentarz do spraw o podział majątku wspólnego małżonków>>

Nabycie nieruchomości miało miejsce tylko raz
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację.
Odwołując się do uchwały NSA z dnia 15 maja 2017 r. sygn. II FPS 2/17, Sąd podkreślił, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Sąd przypomniał, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej, przewidzianej w art. 31 k.r.o. nie ma możliwości określenia, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nawet nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie.

Zniesienie współwłasności bez wpływu
Sąd zauważył, że skoro ze względu na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c powołanej ustawy, od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej bądź od daty, będącego następstwem zniesienia wspólności - podziału majątku dorobkowego. Zniesienie wspólności małżeńskiej nie ma zatem wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości dla ustalenia przychodu podatkowego ze źródła, jakim jest odpłatne jej zbycie. Innymi słowy za datę nabycia nieruchomości przez skarżącą w rozumieniu powołanego przepisu należy uznać datę jej nabycia do majątku wspólnego. Powyższe oznacza, że nieruchomość została nabyta przez skarżącą tylko raz - do majątku wspólnego, a nie dwuetapowo, tak jak przedstawił to organ administracyjny.

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2018 r. I SA/Gd 1674/17.