Sąd Najwyższy (I PK 39/10, LEX nr 630170) stwierdził ponadto, że pracodawca, który nie prowadzi prawdziwej ewidencji czasu pracy pracowników zatrudnionych na kierowniczych lub samodzielnych stanowiskach pracy, bezprawnie zakazuje lub uniemożliwia im dokumentowanie rzetelnej ewidencji czasu albo wymusza potwierdzanie fikcyjnej ewidencji czasu pracy pod bezprawnym rygorem rozwiązania stosunków pracy, nie może racjonalnie podważać obarczającego go przeciwdowodu, że pracownicy nie świadczyli stale pracy w ilości godzin nadliczbowych ustalonej na podstawie przeprowadzonych dowodów, które Sąd uznał za wiarygodne (art. 232 k.p.c. w związku z art. 6 k.c. i art. 300 k.p.).
Analogiczne stanowisko Sąd Najwyższy zaprezentował w wyroku z dnia 10 czerwca 2010 r., I PK 6/10, LEX nr 589951.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line