Termin posiedzenia w skąłdzie 7 sędziów nie został jeszcze podany. Opłaty za parkowanie, które ustala rada powiatu, zdaniem niektórych sądów nie mają wprost zastosowania do Skarbu Państwa. Na przykład zdaniem wojewódzkiego sądu w Gliwicach nie ma podstaw do podważenia zasadności przyznania wynagrodzenia i wydatków tytułem sprawowanego dozoru według innych zasad. Problem sprowadza się więc do odpowiedzi na pytanie, czy do ustalenia wynagrodzenia za usunięcie i parkowanie aut, które przeszły na własnosć skarbu państwa stosuje się przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, czy inne regulacje? 

Pełnomocnik skarżącego właściela parkingu w sprawie gliwickiej na przykład, zwrócił uwagę, że nie należy zastosować stawek za parkowanie zgodnie z uchwałą rady powiatu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 2000/10). Stwierdzono, że w przypadku braku przedstawienia przez zgłaszającego roszczenie dowodów i wyliczeń dotyczących wydatków za dozór konkretnego pojazdu, organ ma obowiązek przeprowadzenia rzetelnego i wyczerpującego postępowania dowodowego z urzędu. Organ powołując się na art. 836 Kodeksu cywilnego, który operuje pojęciem wynagrodzenia przyjętego w danych stosunkach, oparł się na cenach stosowanych przez przedsiębiorców prowadzących parkingi strzeżone na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych z właścicielami pojazdów. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia ze stosunkami administracyjnoprawnymi, łączącymi organy administracji publicznej z jednostkami wyznaczonymi w trybie art.130a ust. 5c i ust. 5d ustawy prawo o ruchu drogowym. Parkingami podobnymi będą zatem jedynie inne parkingi depozytowe. Skarżący wskazał przy tym na różnice pomiędzy różnymi rodzajami parkingów i odwołując się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Wr 2390/97 podkreślił, że przy określaniu wynagrodzenia za dozór należy uwzględnić zakres obowiązków dozorcy, okoliczności towarzyszące przechowaniu, warunki sprawowania pieczy nad ruchomością, wielkość składowanego przedmiotu i powierzchnię niezbędną do jego składowania. Zaakcentował również, że rada powiatu obowiązana jest wziąć pod uwagę w/w okoliczności podejmując uchwałę w sprawie wysokości opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu, gdyż w przeciwnym razie naraziłaby się na zarzut niegospodarności. Stąd ustalone przez ten organ stawki pozostają miarodajne dla określenia wysokości wynagrodzenia dozorcy.
Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt III CZP 47/07 (OSNC 2008/7-8/80) stosunek prawny, którego przedmiotem jest przechowywanie na parkingu usuniętych z drogi pojazdów jest typowym stosunkiem administracyjnoprawnym, powstałym na skutek władczych działań organów administracji. Brak jednak podstaw prawnych do przyjęcia, że Skarb Państwa wstępując w miejsce byłego właściciela, przejmuje w całości jego uprawnienia i obowiązki.