Problem wynikał ze zdarzeń sięgających lat 70., gdy została wybudowana linia energetyczna. zyskała ona pozwolenie na budowę w 1972 r. W wyniku podziału przedsiębiorstwa energetycznego 31 grudnia 1988 r. powstał Zakład Energetyczny w T, który także ulegał przekształceniom.
Obowiązek znoszenia linii energetycznej
Wnioskodawca nabył własność terenu wraz z urządzeniem 15 lipca 2003 r. od Skarbu Państwa – Agencji Własności Rolnej SP.
Sąd Rejonowy w T. w marcu 2016 r. ustanowił na rzecz wnioskodawcy Majątku Rolnego Z. spółki z o.o. służebność przesyłu, polegającą na obowiązku znoszenia istnienia na tej nieruchomości szczegółowo opisanych urządzeń przesyłowych linii energetycznych.
Czytaj też>> SN: służebność przesyłu tylko na dotychczasowej linii
Jednocześnie zasądził od uczestnika postępowania Polskich Sieci Elektroenergetycznych spółki akcyjnej w Konstancinie Jeziornej na rzecz wnioskodawcy kwotę 94 tys. 100 zł tytułem jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie służebności.
Zagadnienie dotyczące zasiedzenia
Pytanie brzmi, czy uzyskanie na własność przez przedsiębiorstwo państwowe urządzeń przesyłowych, posadowionych na nieruchomościach należących do Skarbu Państwa, na podstawie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych z 1990 r. spowodowało uzyskanie służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu obciążającego te nieruchomości?
W przypadku udzielenia odpowiedzi negatywnej czy przedsiębiorstwo przesyłowe jako posiadacz służebności gruntowej, pozostawało w dobrej czy w złej wierze oraz kiedy rozpoczął się bieg terminu zasiedzenia tej służebności?
SO odpowiada negatywnie
Sąd Okręgowy przyjął, że uczestnik postępowania nie może wywodzić uprawnienia do korzystania z nieruchomości objętej wnioskiem w zakresie odpowiadającym służebności przesyłu z decyzji wywłaszczeniowej, gdyż decyzja ta nie ingerowała w prawo własności nieruchomości należących do państwa.
Jednocześnie uznał za bezskuteczny zarzut zasiedzenia. Wskazał, że dniem, od którego należałoby liczyć termin zasiedzenia jest dzień 5 grudnia 1990 r., w którym – stosownie do art. 2 ustawy z 29 września 1990 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nastąpiło uwłaszczenia państwowych osób prawnych. Skoro zaś uczestnik pozostawał w złej wierze, nie upłynął jeszcze trzydziestoletni termin zasiedzenia.
Rozbieżność w orzecznictwie Sądu Najwyższego w kwestii objętej pierwszym pytaniem Sądu Okręgowego - niezwykle doniosłej z punktu widzenia właściwego wyważenia ochrony praw właścicieli nieruchomości oraz interesów firm przesyłowych - wskazuje na potrzebę podjęcia uchwały w składzie 7 sędziów.
Sygnatura akt II CZP 50/17
