Po wydaniu przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie wyroku strona pozwana wniosła skargę kasacyjną. Później pozwana cofnęła skargę kasacyjną. Wniosła też o zwrot opłaty od skargi kasacyjnej.

Gdy Sąd Najwyższy nie rozpoznał tego wniosku, pozwana wniosła o uzupełnienie postanowienia Sądu. Sąd Najwyższy odmówił jednak uzupełnienia orzeczenia.

Sąd Najwyższy zaakcentował, że to sąd powszechny zajmuje się dokonywaniem zwrotu opłaty. Co do zasady o zwrocie opłat decyduje sąd pierwszej instancji, chyba że opłatę pobrał sąd drugiej instancji. Powyższe wynika z art. 80a ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2024. 959).

 

Rola sądu II instancji

Sąd Najwyższy podkreślił, że tak jak nie zajmuje się pobieraniem opłat i ich zwracaniem, nie rozstrzyga również w przedmiocie wniosków o ich zwrot.

Skoro strona pozwana złożyła wniosek o zwrot wpłaconych środków, to takie żądanie rozpozna sąd drugiej instancji, gdy akta sprawy do niego wrócą. Możliwe jest przy tym rozpoznanie wniosku bez akt, a więc w oparciu o akta zastępcze. Sąd powszechny dysponuje bowiem informacją dotyczącą tego, czy opłatę zwrócono. Przy wydawaniu rozstrzygnięcia istotny jest też odpis postanowienia o umorzeniu postępowania kasacyjnego. Z orzeczenia tego wynika, dlaczego doszło do umorzenia postępowania.

Postanowienie Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z  10 grudnia 2024 r., II CSKP 636/24, LEX nr LEX nr 3789407.

 

Cena promocyjna: 94.06 zł

|

Cena regularna: 99 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 74.26 zł