Trybunał Konstytucyjny 20 lipca 2010 r.  na wniosek Rady Miasta Gdańska orzeknie w sprawie zgodności art. 61 ust. 6 i 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 92 ust. 1 konstytucji.
W art. 61 ust. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zawarte jest upoważnienie ustawowe dla ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej do określenia w drodze rozporządzenia, sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego terenu. W ustępie 7 ustawodawca określił zakres przedmiotowy tego rozporządzenia. Przekazał do unormowania w akcie wykonawczym istotne elementy merytorycznego rozstrzygnięcia. Wskazał organ uprawniony do takiej regulacji, zakres upoważnienia, ale nie przekazał wytycznych do treści aktu.
Art. 92 ust. 1 konstytucji dopuszcza stanowienie rozporządzeń tylko na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Zdaniem wnioskodawcy kwestionowane przepisy dotyczą wykonywania prawa własności. Ograniczenia konstytucyjnych praw i wolności mogą być ustanawiane wyłącznie w ustawie. Ustawowe upoważnienie do wydania rozporządzenia nie może mieć charakteru blankietowego. Nie może również pozostawiać prawodawcy rządowemu zbyt daleko idącej swobody w kształtowaniu merytorycznych treści rozporządzenia - podkreśla wnioskodawca.