Udzielenie zabezpieczenia przez zawieszenie postępowań egzekucyjnych już na etapie przed ogłoszeniem upadłości zmierza do ochrony interesu ogółu wierzycieli dłużnika, rozumianego jako zaspokojenie każdego z nich choćby w części. Interes ten może zostać zrealizowany co do zasady w drodze upadłości układowej. W przypadku bowiem upadłości likwidacyjnej zachodzi obawa, że niektórzy wierzyciele nie zostaną zaspokojeni w ogóle wskutek określonej ustawowo kolejności ich zaspokajania. W tej sytuacji wstrzymanie egzekucji wierzycielom, którzy już do niej doprowadzili, a którzy być może nie wezwą udziału w podziale masy upadłości, stanowi nieuzasadnione uprzywilejowanie wierzycieli, którzy dotychczas pozostawali bierni.
Reasumując można stwierdzić, że złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości jest sposobem wyjścia z trudnej sytuacji ekonomicznej i w istocie służy w pewnym zakresie ochronie osób zobowiązanych do złożenia takiego wniosku. Niemniej jednak, na jego rezultat ma pływ bardzo wiele kwestii zależnych od sytuacji ekonomicznej upadłego i decyzji odnośnie rodzaju i przebiegu prowadzonego postępowania podejmowanych przez sąd. Dlatego właśnie, aby końcowy efekt postępowania upadłościowego był satysfakcjonujący dla wnioskodawcy, decyzja o złożeniu wniosku powinna być poprzedzona wnikliwą analizą bieżącej sytuacji przedsiębiorstwa i konsultacją z osobą posiadającą rozległą wiedzę i doświadczenie w dziedzinie prawa upadłościowego. Pamiętać jednak należy, iż ustawodawca wyznaczył dłużnikowi 14-dniowy termin na złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości, który to termin biegnie od daty zaistnienia przesłanek uzasadniających zgłoszenie wniosku. Niezachowanie tegoż terminu wywołuje określone skutki, w zależności od formy, w jakiej prowadzona jest działalność gospodarcza.
