Spór wyniknął na Politechnice Poznańskiej. Doktorantka Maria W.-K. specjalizująca się w inżynierii zarzadzania wystąpiła w 2013 r. do rektora o podwyższenie stypendium. Otrzymała odnowę. Wobec tego złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd ten rozpatrywał sprawę aż trzy razy, i dwa razy stwierdzano nieważność wydanej przez rektora decyzji, która rażąco naruszała prawo.
Dwa razy decyzję uchylano
Za trzecim razem WSA w wyroku z 22 kwietnia 2015 r. orzekł, że skarga na decyzję rektora jest niezasadna. WSA powołał się na poprzednie swoje orzeczenia. W pierwszym wyroku z 2013 r. Sąd uznał, że zaskarżona decyzja o treści "nie przyznać stypendium doktoranckiego na rok akademicki 2012/2013" rażąco narusza rodzaje rozstrzygnięć określone w art. 138 § 1 i 2 k.p.a. Jednocześnie Sąd stwierdził, że rektor uczelni nie może przekazać sobie sprawy do ponownego rozpoznania, bowiem na podstawie tego przepisu sprawę można przekazać wyłącznie innemu organowi.
W kolejnym wyroku z 6 marca 2014 r., którym uchylono decyzję rektora . utrzymującą w mocy decyzję Sąd stwierdził, że wprawdzie zawiera ona prawidłową formalnie osnowę, jednakże jej uzasadnienie w zasadzie w ogóle nie odnosi się do przedmiotu sprawy. W szczególności wskazano, że uzasadnienie nie zawiera jakiegokolwiek odniesienia się do twierdzeń strony zgłaszanych w toku postępowania, a zwłaszcza we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W ostatnim z wyroków z dnia 16 kwietnia 2014 r. sąd ograniczył się do wyjaśnienia przyczyn swego rozstrzygnięcia i nakazał uwzględnienie wytycznych zawartych w wyroku z dnia 6 marca 2014 r.
NSA oddala skargę
W marcu br. Naczelny Sąd Administracyjny skargę doktorantki oddalił. Jak zaznaczył sędzia Jan Tarno zgodnie z rozporządzeniem ministra nauki z 5 października 2011 r. w sprawie stypendiów doktoranckich może, ale nie musi być ono przyznane ( akt obowiązujący do 18 grudnia 2013 r.). Jest tu zatem istotna dobra wola, a nie obowiązek rektora. Zwłaszcza, że o odmowie zadecydowała opinia opiekuna naukowego doktorantki, który stwierdził mierne postępy naukowe. Według tego rozporządzenia stypendium doktoranckie może być przyznane doktorantowi, który uzyskał bardzo dobre albo dobre wyniki z egzaminów objętych programem studiów doktoranckich oraz wykazał się postępami w pracy naukowej i w przygotowywaniu rozprawy doktorskiej ( par.15 ust.3).
Doktorantka do dziś nie obroniła pracy doktorskiej, co oznacza, że ocena promotora była prawidłowa - podsumował sędzia Tarno.
Sygnatura I OSK 2408/15, wyrok z 2 marca 2016 r.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Zatrudnianie w administracji publicznej
|