Przepis art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego nie kreuje odrębnego stosunku administracyjno-prawnego pomiędzy organem właściwym w sprawie pozwolenia na budowę a organem wyższego stopnia, ponieważ sankcja, o której mowa w tym przepisie jest integralnie związana ze sprawą o pozwolenie na budowę jak również prawem strony do załatwienia sprawy w określonym terminie.
Postanowieniem WSA w Poznaniu odrzucił skargę prezydenta miasta na postanowienie wojewody w przedmiocie nałożenia kary za przekroczenie terminu do wydania decyzji.
Prezydent miasta wniósł skargę kasacyjną do NSA. W skardze podkreślił, iż naruszono przepis art. 3 § 2 pkt 2 Prawa budowlanego wobec przyjęcia, iż postanowienie w przedmiocie nałożenia kary za przekroczenie terminu do wydania pozwolenia na budowę nie jest postanowieniem rozstrzygającym sprawę, co do jej istoty ani też kończącym postępowanie. Ponadto stwierdził, iż postanowienie o nałożeniu kary wydane na podstawie art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego nie stanowi elementu procedury administracyjnej o wydanie pozwolenia na budowę.
NSA nie zgodził się z argumentacją przedstawioną w skardze kasacyjnej. Zdaniem Sądu WSA w Poznaniu trafnie stwierdził, iż przepis art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego nie kreuje odrębnego stosunku administracyjno-prawnego pomiędzy organem właściwym w sprawie pozwolenia na budowę a organem wyższego stopnia, ponieważ sankcja, o której mowa w tym przepisie jest integralnie związana ze sprawą o pozwolenie na budowę jak również prawem strony do załatwienia sprawy w określonym terminie. Zatem wymierzenie organowi grzywny, który w zakreślonym terminie nie wydał decyzji w sprawie pozwolenia na budowę jest rozstrzygnięciem wydanym w toku postępowania.
NSA uznał, iż należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, iż orzeczenie organu wyższego stopnia o wymierzeniu kary wydane na podstawie art. 35 ust. 6 Prawa budowlanego w brzmieniu przed nowelizacją wprowadzoną ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 93, poz. 881 ze zm.) było postanowieniem wydanym w postępowaniu administracyjnym, na które nie służyło zażalenie. W związku z powyższym na postanowienie Wojewody Wielkopolskiego w przedmiocie nałożenia grzywny, nie przysługiwała skarga do sądu administracyjnego, bowiem nie miała waloru postanowienia, o którym mowa w art. 3 par. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Brak jest również przepisów szczególnych, które przewidywałyby w takiej sytuacji kontrolę sądowo-administracyjną.
NSA oddalił skargę kasacyjną. (sygn. akt II OSK 967/06)

Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad