Zarządzeniem ministra przemysłu i handlu z sierpnia 1946 r. przedsiębiorstwo C. zostało umieszczone w drugim wykazie przedsiębiorstw przechodzących na własność państwa. Zarządzenie to, wraz z wykazem zostało ogłoszone w Monitorze Polskim Nr 98, poz. 182 z dnia 30 września 1946 r.
Następnie minister ten w czerwcu 1947 r. przejął na własność państwa przedsiębiorstwo C.
W 2011 r. spadkobiercy poprzedniego właściciela wystąpili do ministra gospodarki o stwierdzenie nieważności orzeczenia ministra przemysłu i handlu.
Skarżący podnieśli, że orzeczenie ministra przemysłu i handlu zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, gdyż znacjonalizowało nieruchomość niestanowiącą własności właściciela przedsiębiorstwa.
Po rozpoznaniu tego wniosku minister odmówił stwierdzenia nieważności orzeczenia. Spadkobiercy zaskarżyli orzeczenie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Sąd I instancji przyznał rację skarżącym, że organ w istocie nie zbadał, czy przedsiębiorstwo C. istniało pod wskazaną nazwą, jaką miał formę prawną oraz czy był właścicielem znacjonalizowanych składników majątkowych. WSA uchylił orzeczenie do ponownego rozpoznania.
Sąd powołał się na uchwałę siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 listopada 2007 r. sygn. akt I OPS 2/07 , w której stwierdzono jednoznacznie, że przejęcie przez Skarb Państwa przedsiębiorstwa, w myśl przepisów ustawy o nacjonalizacji przemysłu, nie obejmowało przejęcia własności nieruchomości włączonej do tego przedsiębiorstwa, o ile stanowiła ona własność osoby trzeciej.
Minister złożył kasację. Dzisiaj, tj. 21 listopada Naczelny Sąd Administracyjny ogłosi wyrok.
