Trzech sędziów niepowołanych na stanowisko w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gdańsku, odwołało się od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa.Czytaj:  Prezydent po kilku latach nie powołuje sędziów wskazanych przez "starą" KRS>>

Rekomendacja dla jednego kandydata

Zaskarżona uchwała poprzedzona została postępowaniem w Radzie. Na posiedzeniu 1 marca 2021 r. zespół – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej uchwały – po szczegółowym zapoznaniu się ze zgromadzonymi w sprawie materiałami i ich przeanalizowaniu, omówił sylwetki wszystkich kandydatów, odbył naradę i uznał, że materiały są wystarczające do zajęcia stanowiska w sprawie. Zespół wziął również pod uwagę sposób prezentacji kandydatów w trakcie wideokonferencji. Przewodniczący zespołu poddał pod głosowanie kandydatury uczestników tego postępowania. W wyniku głosowania jawnego zespół rekomendował kandydaturę A. L., na którą oddano 3 głosy „za”, nie oddano głosów „przeciw” ani „wstrzymujących się”. A także - kandydaturę K. P. K., na którego oddano 2 głosy „za”, nie oddano głosów „przeciw” i oddano jeden głos „wstrzymujący się”.

 

 

W przypadku pozostałych uczestników w rezultacie przeprowadzonego głosowania (0 głosów „za”, 0 głosów „przeciw” i 3 głosy „wstrzymujące się”) zespół ze względu na brak osiągnięcia bezwzględnej większości głosów postanowił nie rekomendować Radzie ich kandydatur o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego w Gdańsku.

Troje spośród nieprzedstawionych kandydatów: J. K. , A. P. i K. K. wniosło odwołanie od wskazanej uchwały do Sądu Najwyższego.

Nie wolno pomijać dokumentów

Sąd Najwyższy przyjął, że pominięcie istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności może stanowić naruszenie art. 33 ust. 1 ustawy o KRS. Skutkuje to uwzględnieniem wniesionego odwołania i uchyleniem zaskarżonej uchwały.

Wskazał przy tym, że swoboda wyboru osób, które zostaną przedstawione Prezydentowi RP nie jest nieograniczona, gdyż wybór kandydatów nie może pomijać zgromadzonej w sprawie dokumentacji Generalny zarzut, który wyraża stanowisko wszystkich odwołujących się to - KRS  nie rozważyła istotnych okoliczności sprawy i bez wnikliwego zbadania materiałów sprawy udostępnionych Radzie. A to uniemożliwia odniesienie się do całości przesłanek – a tym samym uchwała została w sposób sprzeczny z prawem.

Partyk Aleksandra: W procesie nominacji sędziowskich KRS musi działać transparentnie >

Dyskryminujące kryterium

Zdaniem SN nie można podzielić zapatrywania Rady, że odwołania są tylko polemiką z Radą, a kryteria zostały zastosowane w sposób prawidłowy. Rada wskazała, że wiodącymi kryteriami były ogólna ocena kwalifikacji oraz doświadczenie zawodowe i życiowe. Nie wykazała jednak, że wskazany kandydat spełniał je w stopniu wyższym od skarżących. Jest to okoliczność istotna, tym bardziej że Rada uzasadniając wybór A. L. wskazała, że: „Pozostali uczestnicy postępowania również posiadają wiedzę z dziedziny prawa administracyjnego, jednakże żaden z nich nie posiada doświadczenia w zakresie samodzielnego orzekania w sądzie administracyjnym”. W ocenie Sądu Najwyższego podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy o KRS nie przewidują jako kryterium oceny kandydata na urząd sędziego wcześniejszego orzekania w sądzie, w którym ubiega się on o stanowisko. Tym bardziej więc nie powinno to być kryterium decydujące przy wyborze kandydata na stanowisko sędziego.

I NKRS 8/21, Kryteria, jakie Krajowa Rada Sądownictwa bierze pod uwagę w postępowaniu nominacyjnym - Wyrok Sądu Najwyższego >>

Konkurencja w prezentacji

Izba Kontroli wskazała, że kwestia orzekania w sądzie może być wiązana z aspektem doświadczenia zawodowego (art. 35 ust. 2 pkt 1 u. KRS), ale jej pełne uwzględnienie może nastąpić wyłącznie wtedy, gdy w konkursie na stanowisko sędziego uczestniczą osoby, które tym kryterium mogą ze sobą „konkurować”.

Kolejnym niezgodnym z ustawą kryterium było: Najlepsze zaprezentowanie się na wideokonferencji. Według SN, podobnie jak w przypadku kryterium „orzekania w sądzie”, sposób prezentacji na wideokonferencji nie jest ustawowym kryterium oceny. Dlatego uchwałę KRS z 10 marca 2021 r. SN uchylił.

Sygn. akt I NKRS 59/21, wyrok Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z 16 lutego 2022 r.