Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda 13 kwietnia 2023 r. uznał oskarżonego Piotra J. za winnego tego, że w nieustalonym bliżej okresie, jednak nie później niż do października 2021 r., w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez sp. z o.o., handlował towarami z podrobionymi znakami towarowymi.
Przepadek towaru i grzywna
Oskarżony prowadził sklep internetowy, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, handlował koszulami, podkoszulkami, bluzkami i swetrami oraz markowymi skarpetami. A więc działał na szkodę właścicieli wymienionych znaków towarowych, z czego uczynił sobie stałe źródło dochodu.
Było to przestępstwo z art. 305 ust. 1 i 3 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. I za to sąd wymierzył mu karę 150 stawek dziennych grzywny po 50 zł każda, a także orzekł przepadek dowodów rzeczowych.
Ten wyrok został w całości zaskarżony apelacją obrońcy oskarżonego, który zarzucił:
- Naruszenie kpk poprzez dowolną ocenę dowodu z opinii biegłego, uznanie jej za pełną, logiczną i jasną, a także oparcie na takiej opinii rozstrzygnięcia, pomimo wskazanych przez obrońcę oskarżonego wad opinii,
- Naruszenie kpk poprzez niedopuszczenie z urzędu dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu ochrony własności przemysłowej, w sytuacji gdy uzasadnione wątpliwości budziły zarówno kompetencje poprzedniego biegłego, jak i treść sporządzonej przez niego opinii, która jest niepełna, niejasna i wewnętrznie sprzeczna,
- Przyjęcie, że oskarżony popełnił czyn opisany w art. 305 ust. 1 i 3 Prawo własności przemysłowej w sposób umyślny, z zamiarem co najmniej ewentualnym co do dokonywania obrotu odzieżą oznaczoną podrobionymi znakami towarowymi, podczas gdy oskarżony faktycznie działał w sposób nieumyślny, nie był bowiem faktycznie świadomy tego, że towary są podrobione.
Sąd Okręgowy w Poznaniu 18 października 2023 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu Poznań – Nowe Miasto i Wilda do ponownego rozpoznania.
Prokurator nie godzi się z uchyleniem
Skargę na wyrok sądu odwoławczego wniósł prokurator, który nie godził się na ponowne przeprowadzenie przewodu sądowego w całości. Do przeprowadzenia konieczny był jedynie dowód z opinii biegłego z dziedziny znaków towarowych i własności przemysłowej. Ponadto nie zachodziły okoliczności formalne, które uniemożliwiałyby wydanie wyroku reformatoryjnego.
Sąd Najwyższy stwierdził, że skarga prokuratora okazała się zasadna. Ma on rację, gdy wskazuje, że w tej sprawie nie zaistniały przesłanki dające sądowi podstawę do uchylenia zaskarżonego apelacją wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.
Ma oczywiście rację sąd odwoławczy, gdy powołując się stanowisko składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 22 maja 2019 r., I KZP 3/19 wskazuje, że konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości zachodzi również wówczas, gdy orzekający sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, co skutkowało, w realiach sprawy, nierzetelnością prowadzonego postępowania sądowego.
Nie trzeba na nowo przeprowadzać postępowania
Rzecz jednak w tym, że sąd II instancji nie wykazał, aby w rozpoznawanej sprawie sytuacja taka miała miejsce. Argumentacja przedstawiona w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku nie przekonuje o konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.
Jeżeli uwzględni się fakt, że sąd rejonowy przeprowadził pełne postępowanie dowodowe – przesłuchał świadków, przeprowadził dowód z opinii biegłego z zakresu ochrony własności przemysłowej, w tym także z jego ustnej opinii złożonej na rozprawie, nie dopuszczając przy tym do naruszenia przepisów gwarancyjnych, to nie można zarzucać sądowi pierwszej instancji, że nie przeprowadził w ogóle dowodów.
Uzupełnienie przewodu sądowego w zakresie dotkniętym wadliwością było możliwe – i to bez większych trudności – w toku postępowania przed sądem odwoławczym. W tej sytuacji wydanie orzeczenia kasatoryjnego przez sąd okręgowy było nie tylko sprzeczne z art. 437 par. 2 k.p.k., ale także z założeniami ekonomiki procesowej – podkreślił Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy obradował w składzie: SSN Piotr Mirek (przewodniczący, sprawozdawca), SSN Marek Pietruszyński oraz SSN Andrzej Stępka.
Wyrok Izby Karnej SN z 28 lutego 2024 r., sygnatura akt I KS 44/23
