Umowa koncesji jest szczególnym instrumentem prawnym, który był poprzednio unormowany w Prawie zamówień publicznych. Jednak ustawodawca zdecydował się na wyłączenie tej instytucji do osobnej ustawy - z 9 stycznia 2009 r., o koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. Nr 19, poz. 101 ze zm.; dalej: ustawa o koncesji). Z tego powodu warto przedstawić podstawowe kwestie związane z problematyką umowy koncesji. (...)
Instytucja koncesji zawiera pewne swoiste cechy. W projekcie ustawy podkreślono, że koncesje nie stanowią formy prywatyzacji zadań publicznych. Podmioty publiczne w dalszym ciągu pozostają odpowiedzialne za ich realizację. Koncesja stanowi natomiast metodę wykonywania zadań, w której ryzyko ekonomiczne powodzenia przedsięwzięcia w zasadniczej części zostaje przeniesione na podmiot prywatny. Jest to najistotniejszy element odróżniający koncesję od zamówienia publicznego. „W zamówieniu publicznym mamy do czynienia ze stosunkiem między zamawiającym a wykonawcą, który w zamian za z góry określone wynagrodzenie wykonuje określone świadczenie na rzecz zamawiającego. Oznacza to, że całość ryzyka ekonomicznego powodzenia przedsięwzięcia jest ponoszona przez zamawiającego. Nie wszystkie rodzaje działalności mogą być realizowane w formie koncesji. Znajdzie ona zastosowanie w przypadkach, w których odbiorcą świadczenia mogą być osoby trzecie, tj. faktyczni użytkownicy przedmiotu koncesji. W sytuacji, gdy odbiorcą świadczenia jest podmiot, który to świadczenie zamawia, będziemy mieli do czynienia z zamówieniem publicznym.
Więcej >>>