Projekt rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania swobodnego przepływu obywateli i przedsiębiorstw poprzez uproszczenie przyjmowania określonych dokumentów urzędowych w Unii Europejskiej i zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 przewiduje, że obywatel UE przeprowadzający się do innego państwa członkowskiego nie będzie musiał w przypadku niektórych dokumentów uzyskiwać apostilli (czyli poświadczenia dokumentu sporządzonego w jednym państwie. Za dwa lata Komisja Europejska zaproponuje, aby analogiczna regulacja dotyczyła również przedsiębiorstw.

Uproszczona procedura będzie obejmowała tylko dokumenty, których dotyczy rozporządzenie, a mianowicie: aktu ślubu, zawarcia związku partnerskiego, aktu urodzenia, zgonu, zaświadczenia o miejscu zamieszkania, o miejscu zameldowania, prawie do głosowania, zaświadczenia o niekaralności. W przyszłości możliwe będzie rozszerzenie tego katalogu o dokumenty dotyczące przedsiębiorców, osób niepełnosprawnych czy uczących się/studiujących.

Jeśli chodzi o koszty w przypadku konieczności przedstawienia uwierzytelnionego tłumaczenia dokumentu, to zgodnie z rozporządzeniem, by uprościć procedurę tłumaczenia, dla wielu dokumentów będą obowiązywać wielojęzyczne zestandaryzowane formularze. Dla tych dokumentów tłumaczenie uwierzytelnione przez tłumacza przysięgłego nie będzie wymagane. Koszt formularza nie powinien przekraczać kosztu jego wytworzenia albo opłaty za dokument, do którego formularz ma być dołączony (w zależności od tego, która z tych kwot jest niższa).

Zgodnie z nowymi przepisami nie wystarczy przedstawić zwykłej kopii dokumentu, na przykład aktu urodzenia – kopie muszą być uwierzytelnione. Obywatel może jednak poprosić o zestandaryzowany formularz, który zostanie dołączony do certyfikatu. Zatem nie będzie wymagana pieczęć apostille czy uwierzytelnione tłumaczenie. Jeśli władze będą miały wątpliwości co do autentyczności kopii, będą mogły ją zweryfikować, korzystając z Systemu Wymiany Informacji na Rynku Wewnętrznym (Internal Market Information System, IMI).

Rozporządzenie reguluje również kwestię par, które zawrą związek partnerski w kraju UE, gdzie jest to dopuszczalne, a następnie przeprowadzą się do innego państwa członkowskiego, gdzie zawarcie takiego związku nie jest możliwe. Projekt nie wprowadza obowiązku uznawania przez jedno państwo członkowskie treści dokumentu z innego państwa członkowskiego, ma jedynie na celu uproszczenie procedury administracyjnej. Jeśli para osób tej samej płci zawrze związek partnerski, a następnie przeprowadzi się do państwa członkowskiego, w którym zawarcie takiego związku nie jest możliwe, będzie mogła udowodnić swój status, ale nie oznacza to, że otrzyma prawa, które przysługują jej w państwie, w którym zawarto związek.

Niestety, projekt rozporządzenia nie przewiduje uznawania dokumentów potwierdzających uznawanie wykształcenia i dyplomów zdobytych przez obywatela UE w jednym z państw członkowskich, w przypadku gdy taki obywatel chce studiować w innym kraju UE. Pomimo nacisków Parlamentu Europejskiego, na takie rozwiązanie nie wyraziły zgody rządy państw członkowskich. W rozporządzeniu pozostawiono w związku z tym furtkę na przyszłość polegającą na tym, że Komisja Europejska będzie mogła w przyszłości ocenić, czy należy rozszerzyć zakres obowiązywania rozporządzenia na dokumenty tego rodzaju.

Źródło: www.europarl.europa.eu