Jak zauważa autorka książki Ekstradycja w polskim postępowaniu karnym, jest to instytucja o długiej tradycji stosowania, która umożliwia walkę z przestępczością pomimo ograniczenia jurysdykcji organów wymiaru sprawiedliwości poszczególnych państw. Ma również na celu zapewnienie fizycznej obecności osoby ściganej w miejscu i czasie, w którym ma toczyć się postępowanie lub ma być wykonana kara.
Analizując obowiązujący model ekstradycji, zwłaszcza w ujęciu jego procesowych rozwiązań, autorka stawia jako zasadnicze pytania, czy unormowania w zakresie instytucji ekstradycji zostały skonstruowane prawidłowo, a także czy wszelkie aspekty tej instytucji są właściwie interpretowane w praktyce. Jak podkreśla, tym ostatnim zamierzeniom służyły jej badania praktyki stosowania ekstradycji i próba oceny skuteczności tej formy współpracy międzynarodowej. Tezą badawczą było założenie, że ekstradycja jest wciąż potrzebna, natomiast otwartą kwestią pozostaje pytanie, czy zakres uregulowań w tej materii jest prawidłowy i wystarczający.
Jak podkreśla wydawca książki, przedstawiono w niej instytucję ekstradycji w ujęciu szeroko rozumianego prawa karnego, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji procesowych. Zaprezentowano wyniki badań empirycznych obejmujących analizę akt prokuratorskich i sądowych z terenu całej Polski (z jedenastu apelacji), wskazujących na praktykę stosowania instytucji ekstradycji.
W opracowaniu zaprezentowano m.in.:
•    historię wydawania sprawców przestępstw,
•    substytuty ekstradycji,
•    podstawy prawne ekstradycji,
•    ekstradycję czynną i bierną.
Według autorki i wydawcy, publikacja zainteresuje zarówno praktyków - sędziów, prokuratorów i adwokatów, jak i teoretyków prawa karnego.

Więcej o publikacji: