Dla rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych wydatek uznaje się za poniesiony w dniu ujęcia go w systemie księgowym spółki.

Nie tylko podatnicy, ale również organy podatkowe i sądy administracyjne mają problem z prawidłową interpretacją przepisów dotyczących definicji dnia poniesienia kosztu. Problem ten był rozpatrywany przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z 18 maja 2010 r. (sygn. akt II FSK 942/09) przeanalizował relację między definicją „dnia poniesienia kosztu” z art. 15 ust 4e ustawy o CIT a przepisami ustawy o rachunkowości.

Zdaniem organu podatkowego dzień poniesienia kosztu to dzień faktycznego księgowania i równocześnie dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej, zaś według sądu pierwszej instancji dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej to data wystawienia faktury. Analiza poglądu wyrażonego przez organy podatkowe prowadzi do wniosku, że podstawą niekorzystnego dla podatnika rozstrzygnięcia był brak rozróżnienia pomiędzy datą faktycznego księgowania wydatku (tj. datą, kiedy następuje wprowadzenie zapisu do ksiąg) a datą, na jaką wydatek jest księgowany (przypisanie wydatku do okresu sprawozdawczego).

Sąd administracyjny pierwszej instancji uznał natomiast, że datą przeprowadzenia operacji gospodarczej jest dzień wystawienia faktury. Ostatecznie NSA wskazał, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, w którym zaksięgowano (koszt) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w razie jej braku.

źródło: Gazeta Prawna, 15 grudnia 2010 r.