Chodziło o ustalenie wartości początkowej działki nabytej w 2003 r., którą podatnik zamierzał wprowadzić na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Problem sprowadzał się zatem do prawidłowego ustalenia wartości początkowej środka trwałego podlegającego amortyzacji.
W 2003 r. podatnik nabył działkę z przeznaczeniem na budowę domu na własne potrzeby. Z czasem przeznaczenie działki zostało zmienione. Podatnik postanowił wybudować na wyznaczonej części działki dwa domy jednorodzinne w zabudowie bliźniaczej, z przeznaczeniem na własne potrzeby oraz na sprzedaż. W 2013 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego umożliwiający podział działki na mniejsze. Mężczyzna planował wybudować i sprzedać już zabudowane działki w 2014 r. W tym celu rozszerzył prowadzoną przez siebie działalności gospodarczą o budowę domów na sprzedaż. Następnie wniósł fragment podzielonej działki do swojej działalności po cenie rynkowej.
Zobacz również: Amortyzacja środków trwałych przy działalności sezonowej >>
Amortyzacja a koszty uzyskania przychodów >>
Cena ziemi po latach od pierwszego nabycia
Uważał, że nie jest znana cena nabycia przedmiotowej nieruchomości, ponieważ powstała ona w wyniku podziału działki nabytej przez niego. Mężczyzna wskazywał też na długi okres czasu jaki upłynął od zakupu ziemi do jej wniesienia do działalności. W jego ocenie w ciągu takiego okresu radykalnie zmieniła się rzeczywistość gospodarcza i w efekcie także wartość nieruchomości. W związku z tym uznał, że powinien postąpić zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, czyli ustalić wartość początkową nabytych środków trwałych, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika.
Zobacz również: Przepisy o cenie rynkowej nie są spójne? >>
Opłata za rozwiązanie umowy najmu nie może być kosztem >>
Jednak organ interpretacyjny był odmiennego zdania. Fiskus wskazywał, że nie było tak, aby ustalenie ceny działki było niemożliwe, ponieważ była ta cena znana z aktu notarialnego. W konsekwencji podatnik powinien zastosować ogólną zasadę z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT – wycenić środek trwały według ceny nabycia.
Ustalanie ceny rzeczy przeniesionej z majątku prywatnego do firmy
Z podatnikiem zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny (III SA/Wa 608/15), który wskazał, że podatnik wprowadził do swojej firmy środek trwały. Jednak od momentu wprowadzenia do firmy jej celem jest uzyskiwanie przychodu przez podatnika, a wcześniej nie miała z firmą nic wspólnego. Sąd przyjął, że przepis art. 22g ust. 8 ustawy o PIT umożliwia podatnikom nabywanie na potrzeb działalności gospodarczej rzeczy stanowiących już ich własność, ale wykorzystywanych dotychczas jedynie prywatnie. W konsekwencji nabycie w inny nieodpłatny sposób może oznaczać także przekazanie przez podatnika rzeczy dotychczas używanej do celów osobistych podatnika dla celów prowadzonej działalności gospodarczej – stwierdził WSA.
18 września br. Naczelny Sąd Administracyjny (II FSK 1758/16) uznał, że rzeczywiście w tej sprawie będzie miał zastosowanie art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, ale nie dlatego, że miało miejsce nieodpłatne nabycie. Podatnik jasno stwierdził, że nabycie było odpłatne, ale pozostaje niemożliwym ustalenie ceny wydzielonej działki i z tego powodu będzie miał zastosowanie powołany przepis – tłumaczył NSA.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.