Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10 października 2013, s.1), w istotny sposób zmieni kształt unijnego prawa celnego. Mimo wielu zbieżności z obowiązującym Wspólnotowym Kodeksem Celnym oraz Zmodernizowanym Wspólnotowym Kodeksem Celnym, nowa regulacja prawnocelna obejmie swoim zakresem nie tylko wymianę towarową pomiędzy Unią a państwami trzecimi, ale także obrót towarowy pomiędzy tzw. terytoriami specjalnymi a pozostałą częścią obszaru celnego Unii.
Z UKC zintegrowane zostaną odrębne do tej pory akty normatywne: określające zasady kontroli bagażu osób odbywających lot wewnątrzunijny oraz bagażu osób przekraczających morze wewnątrz Unii oraz określające procedury ułatwiające wystawianie lub sporządzanie w Unii dowodów preferencyjnego pochodzenia. Przekształceniu uległ również „słowniczek" do UKC. Na potrzeby całego prawa celnego zdefiniowano 41 pojęć. Są wśród nich pojęcia „stare" lub przeniesione do UKC z innych aktów unijnego prawa celnego, zmienione, jak i całkiem nowe.
Wynikający z Traktatu Lizbońskiego podział aktów wykonawczych do UKC, jest jednym z głównych powodów długiego de facto vacatio legis. Znakomita większość aktów wykonawczych do UKC zostanie bowiem uchwalona z zastosowaniem procedury sprawdzającej. Z tych względów, mimo że UKC wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, faktyczne stosowanie nowego unijnego prawa celnego zostanie odroczone o kolejne 30 miesięcy. Do tego czasu obowiązywać będą zarówno WKC, jak i rozporządzenie wykonawcze.
Z komentarza Karola Piecha "Unijny kodeks celny – zakres, struktura oraz podstawowe definicje" opublikowanego w LEX Administracja Skarbowa