Zakwestionowany został przepis z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011 roku. Definiując zakres przedmiotowy stawki podatku od nieruchomości, zawierającej ulgę adresowaną do określonej, uprzywilejowanej grupy podmiotów zobowiązanych do uiszczania podatku, zrezygnowano z dotychczas stosowanego pojęcia budynków lub ich części zajętych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. W ocenie wnioskodawcy nadmiernie rozszerzono krąg podmiotów wobec których ma zastosowanie obniżona stawka podatku od nieruchomości.
Wcześniejsza definicja umożliwiała jednoznaczne zidentyfikowanie powierzchni użytkowych, od których należało uiścić podatek. Preferencyjna stawka podatkowa miała zastosowanie wyłącznie do podmiotów, które na danym obszarze zajętych budynków lub ich części prowadziły działalność gospodarczą w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Nowe brzmienie kwestionowanej regulacji umożliwia stosowanie stawki preferencyjnej podatku do wszystkich pomieszczeń "związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych" np. spa czy hotele. Zdaniem wnioskodawcy gminy uzdrowiskowe, gdzie połączenie działalności ściśle leczniczej ze związaną z nią inną działalnością, tracą możliwość uzyskiwania większych dochodów z podatków.