Zgodnie z projektowanymi regulacjami, wnioski o wydanie interpretacji ogólnej będą składane za pośrednictwem wskazanych dyrektorów izb skarbowych. Jednakże w opinii Rady, znowelizowane przepisy Ordynacji podatkowej nie upoważniają Ministra Finansów do wskazania organów, za których pośrednictwem składany będzie taki wniosek.
Jest to ewidentna luka w prawie, gdyż w świetle Ordynacji nadanie biegu wnioskowi powinno przebiegać w sposób następujący: wnioski o wydanie interpretacji ogólnych powinny być składane bezpośrednio do Ministra Finansów. Minister Finansów, o ile skorzysta z ustawowego upoważnienia, powinien przekazać wnioski wskazanym w rozporządzeniu organom w celu oceny tych wniosków pod kątem formalnym, a te, w przypadku braku uchybień o charakterze formalnym, winny przekazać wnioski Ministrowi.
Minister Finansów, starając się tę lukę naprawić rozporządzeniem, przekroczy zakres delegacji ustawowej, jeżeli wyda rozporządzenia w przedstawionym kształcie.
Kolejną wadą projektów zdaniem Rady Podatkowej jest powiązanie właściwości dyrektorów izb skarbowych do wydania postanowienia o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej z rodzajem podatku, którego dotyczy wniosek.
Z formularza wynika, że dla każdego zagadnienia trzeba złożyć odrębny wniosek. Jednakże niektóre kwestie mogą dotyczyć więcej niż jednego podatku. Wówczas wydaje się, że wniosek należałoby złożyć oddzielnie do każdego dyrektora izby skarbowej, który jest właściwy dla danego podatku. Mogą się pojawić sytuacje, że jeden z organów, do którego skierowano taki wniosek przekaże go do rozpoznania, podczas gdy drugi wyda postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z powodu braków formalnych.W takiej sytuacji może dojść do rozbieżnych ocen wniosku pod kątem formalnym.
Tej sytuacji można by uniknąć, gdyby właściwość dyrektorów izb skarbowych była uzależniona od siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy.
źródło: www.radapodatkowa.pl